Blokken!

Kleine broertjes worden groot en voordat je er echt erg in hebt is de dag aangebroken, waarop het kleine mannetje zich tot de volwassenen mag rekenen. Vandaag (20 juni 2008) was die dag en de felicitaties vanuit mijn kant zijn dan ook via verschillende wegen in Nederland aangekomen. Hoewel het vinden van een cadeautje nog steeds een grote opgave is, had ik eerst nog een ander varkentje dat gewassen moest worden…Niet alleen voor Markie was vandaag de grote dag aangebroken, ook ikzelf mocht aan de bak: het was tijd voor ons Exam.

Vele uurtjes studie zijn hieraan vooraf gegaan, nou ja, we hebben het geprobeerd, want natuurlijk waren er weer de nodige SOG-momenten, die onder geen behoud vermeden konden worden.
Niettemin hebben de colleges die we de afgelopen weken hebben gehad een hele hoop nieuwe informatie gebracht en deze is dan ook zo goed mogelijk in alle hersencelletjes van mij opgeslagen. Niet alleen omdat we goed willen scoren op deze toets, maar vooral ook omdat de gegeven lectures ook nog eens ontzettend interessant waren en telkens opnieuw voorbij vlogen. Waar in Maastricht een pauze na een uur tijd vaak al te laat komt en een sprintje naar DE pure noodzaak is, moet ik hier een extra blik op de klok werpen wanneer ik deze na de lezing bekijk: zelfs nu vliegt de tijd voorbij. Babbelen over gezondheidssystemen is duidelijk zo gek nog niet en met een creatieve insteek tussen deze luistersessies door is er een goede balans gevonden. Vele uren heb ik besteed aan verhalen over patiënten, artsen, managers, politiek, geld en alles dat ook maar op een of andere manier in verband staat met health care systems.
Mooie posters lieten mijn knip- en plakmomenten van de kleuterschool weer naar boven komen (met heb tekengedeelte heb ik mij zeer wijselijk iets minder bemoeid ;)) en ik voelde mijzelf dan ook helemaal in mijn nopjes met onze geweldige Happy Health, Happy Life poster. Gebaseerd op 1 van mijn eigen schetsen die de weg naar een Big Smile leidt, kon mijn dagje niet meer stuk en was ik stiekem reuze trots op het geboekte resultaat dat ik vol enthousiasme heb mogen presenteren.
In de huid kruipen van een heuse manager beviel mij daarentegen een stuk minder, want hoe bepaal je in vredesnaam welke patiënt wel, en welke geen behandeling krijgt? Uit doktersprincipe wil je iedereen helpen, maar zodra geld een belangrijke rol gaat spelen, dienen er door mensen beslissingen gemaakt te worden, die mijn hersentjes als idioten hebben doen kraken. Hopende dat ik via een achterdeurtje een paar centen extra het geheel kon binnenpompen zodat meer mensen geholpen konden worden, moest ik mij uiteindelijk neerleggen bij de feiten: het geld was echt bijna op.
Moeilijke scenario’s passeerden de revue, want hoewel we maar 6 patiënten hadden, presenteerden zij zich wel allemaal met een eigen verhaal. En waar een 11jarig jongetje al snel een gevoelige snaar raakt, waardoor het geld in één keer op is, kan ik het ook niet over mijn hart verkrijgen om dat lieve oude vrouwtje geen nieuwe heup te geven. Dilemma’s stapelen zich in razend tempo op en hoewel je al snel in de verleiding komt de bypassoperatie van de rijke kettingroker van de lijst te schrappen, wil je ook weer geen doden op je geweten hebben…Kijkende naar dit statement zou je de 35jarige man met zijn mooie tatoeage (Cut here) in zijn nek niet helpen - hoewel we hebben overwogen dit te veranderen in Kiss here – en zou ook de kinderloze mama haar IVF-behandeling op haar buik kunnen schrijven. Met een rokende tienermama is het hele verhaaltje compleet en trachten alle verhalen het beste plekje in de lijst te bemachtigen, zodat hun operatie zeker gesteld kan worden. De juiste oplossing heb ik tot op heden nog steeds niet gevonden, maar ik heb deze ervaringen wel prima kunnen gebruiken bij het beantwoorden van mijn vraag op het Exam.

Maar voordat het zover is, nemen wij nog de tijd om ons voor de 3e poule-wedstrijd in Oranje te hullen en de 2 geweldige goals van ons mooie kikkerlandje wel op een heel aparte manier mee te krijgen. Zittende in het buitenland, heb je het niet altijd helemaal voor het zeggen; Italië - Frankrijk werd op hetzelfde moment gespeeld en hoewel wij ons weer mooi hadden opgedoft en zelfs Selina aan onze supportersclub konden toevoegen (ze had zelfs speciaal voor deze avond een oranje trui aangetrokken!), hebben we tijdens de 2e helft het onderspit gedolven. Spanningen liepen daarom wel enigszins op, zeker omdat het nu geenszins mogelijk was om maar op enige manier de Nederlandse voetbalmannen toe te schreeuwen, maar zodra een bellende Italiaan in beeld kwam wisten we wel dat het goed was. Gevolgd door een grote lach, het vermoeden van een doelpunt, de bevestiging van de commentator en dan uiteindelijk het split-screen met het doelpunt, gevolgd door een overweldigend gejuich van onze kant; we did it again!

Geheel in overwinningsroes ben ik weer terug mijn studiepapieren ingedoken, welke woensdagavond weer met evenveel liefde aan de kant werden geschoven. Een etentje met Selina stond op het programma. Onze geweldige Chinese Oranjefan kon ik onder geen behoud in de kou laten staan en binnen no time was ik dan ook alweer in de keuken aanwezig waar de voorbereidingen voor de overheerlijke wraps werden voltrokken (het blijft een kunst om deze zonder knoeien naar binnen te werken...). Gevolgd door Chinese riceballs als toetje, hebben wij weer heerlijk kunnen smikkelen. Tijdens de maaltijd hebben enkele van ons tijden dit studieweekje nog meer opgestoken: Chinees in Nederland is namelijk op geen manier verbonden met de taal die ze in China spreken. Hoewel een cursus Chinees ons wellicht zou kunnen helpen bij een bezoekje aan dit dichtbevolkte land in Azië hebben we dit tot op heden uitgesteld naar later, zodat we ons deze week nog even op ons Exam konden richten.

Met de mogelijkheid 2 vragen te kunnen kiezen uit verschillende opties, welke ons vooraf al waren voorgeschoteld, hadden wij veel invloed op de hoeveelheid leerwerk die ons die week te wachten stond. Ikzelf heb gekozen om een essay te schrijven over zowel Funding als LTCs (long term conditions = chronische ziekten). In “It’s all about the money” heb ik een kleine wereldreis gemaakt langs de verschillende gezondheidssystemen in Engeland, Duitsland en Amerika. Na een einde te hebben gemaakt met al deze financiële problemen, volgde nog een stuk over de belevingen van Bob en heb ik na een 2 uur lange zit mijn papieren vol tekst ingeleverd.

De hoogste tijd om te genieten van mijn welverdiende weekend!

Liefs Jennifer