Viva Freedonia!
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
07 Juli 2008 | Verenigd Koninkrijk, Birmingham
Zodra de laatste week van de rit zich aandient, weet je dat ‘afscheid’ hierin een bepalend beeld gaat zijn. Hoewel ik probeer mijn gedachten hiervan af te leiden, voel ik elke seconde dat ik hier nog kan doorbrengen door mijn vingers glippen en nadert het gevreesde moment veel en veels te vroeg.
Ik loop echter teveel op de zaken vooruit en zal daarom terugkeren naar het begin van deze week…
Maandag kon ik in de huid kruipen van Mary Parkes. Als hoofd van de locale patiëntenorganisatie diende ik ervoor te zorgen dat hun prioriteiten door de PCT niet over het hoofd gezien zouden worden. Een hels karwei, zeker wanneer de mening van je patiënten niet helemaal strookt met je eigen ideetjes hierover.
De eindoplossing die wij gezamenlijk dienden te vinden had betrekking op de volgende situatie: de Accident and Emergency unit van Covington. Onze stad in Middlechester stond op het punt onderwerp te worden van een grote reorganisatieslag. Niet wetende waar het schip zou stranden, kwamen we met verschillende partijen bij elkaar en hebben wij samen geprobeerd om iedereen happy te maken. Een weg waarbij de nodige obstakels overwonnen moesten worden en welke er uiteindelijk toe heeft geleid dat we het tot de plaatselijke krant en tv-programma’s hebben gemaakt: Covington was hot news! Geheel in stijl van deze week hebben we als stadsbewoners van Covington afscheid genomen van onze zeer geliefde A&E unit. Deze geweldige afdeling is verplaatst naar het United Middlechester Hospital; een simulatie die ons een kijkje heeft gegeven in de wereld van de concessies…
Een ervaring die ons zou helpen bij onze gesprekken over Freedonia. Dit fictieve land dat ons werd toegewezen, diende voorzien te worden van een passend Health Care System. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker nu we in de afgelopen weken te horen hebben gekregen welke aspecten zo’n systeem allemaal kent en waar men rekening mee dient te houden.
Hier lieten wij ons echter niet door tegenhouden en vol goede moed gingen wij aan de slag. Het social centre werd ingenomen door ons, Freedonians, en een prachtig systeem was het resultaat. Compleet uitgewerkt met de financiële kant, konden wij onze gedachten donderdag (3 juli 2008) delen met onze eigen Queen Jo.
Dames en heren, bij deze presenteer ik u Queen of Freedonia, Jo; sta op, leg uw hand op uw hart en zing mee met ons volkslied:
We are Freedonians and that is praima
Viva Freedonia!
We love our health care system, the tourist and the wine
We are the great Freedonians and that’s just fine.
De vrolijke toon voor onze presentatie was gezet en zonder grote problemen bereikten we de laatste dia, waar een mooie quote het scherm sierde: “There is no such thing as a perfect health care system” – I.P. Williams (2 weeks ago)
Met een certificaat voor mijn ‘outstanding participation’ werd de course afgesloten en mochten we genieten van de heerlijke lunch die door Janet in de dining room van Park House was klaargezet. Curry was ons na de avond daarvoor niet onbekend: samen met Jo, Iestyn, Ingrid en Helen waren we naar Selly Oak afgereisd en hebben daar in een restaurantje heerlijk gesmikkeld van de aanwezige gerechten. Muttar Muchli is qua uitspraak – zoals de rest van de receptenlijst – een lastige, maar vult je buikje vol met heerlijkheid :)
Thank you very much; vier woorden die deze middag meerdere malen over mijn lippen vloeien en het definitieve einde inluiden van de fantastische course die Jo en Iestyn voor ons hebben voorbereid. Alle kennis die ik hier in Birmingham heb opgedaan zal ik meenemen naar Nederland, waar het 3e jaar van geneeskunde mij met open armen zal ontvangen…
Liefs Jennifer
Ik loop echter teveel op de zaken vooruit en zal daarom terugkeren naar het begin van deze week…
Maandag kon ik in de huid kruipen van Mary Parkes. Als hoofd van de locale patiëntenorganisatie diende ik ervoor te zorgen dat hun prioriteiten door de PCT niet over het hoofd gezien zouden worden. Een hels karwei, zeker wanneer de mening van je patiënten niet helemaal strookt met je eigen ideetjes hierover.
De eindoplossing die wij gezamenlijk dienden te vinden had betrekking op de volgende situatie: de Accident and Emergency unit van Covington. Onze stad in Middlechester stond op het punt onderwerp te worden van een grote reorganisatieslag. Niet wetende waar het schip zou stranden, kwamen we met verschillende partijen bij elkaar en hebben wij samen geprobeerd om iedereen happy te maken. Een weg waarbij de nodige obstakels overwonnen moesten worden en welke er uiteindelijk toe heeft geleid dat we het tot de plaatselijke krant en tv-programma’s hebben gemaakt: Covington was hot news! Geheel in stijl van deze week hebben we als stadsbewoners van Covington afscheid genomen van onze zeer geliefde A&E unit. Deze geweldige afdeling is verplaatst naar het United Middlechester Hospital; een simulatie die ons een kijkje heeft gegeven in de wereld van de concessies…
Een ervaring die ons zou helpen bij onze gesprekken over Freedonia. Dit fictieve land dat ons werd toegewezen, diende voorzien te worden van een passend Health Care System. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker nu we in de afgelopen weken te horen hebben gekregen welke aspecten zo’n systeem allemaal kent en waar men rekening mee dient te houden.
Hier lieten wij ons echter niet door tegenhouden en vol goede moed gingen wij aan de slag. Het social centre werd ingenomen door ons, Freedonians, en een prachtig systeem was het resultaat. Compleet uitgewerkt met de financiële kant, konden wij onze gedachten donderdag (3 juli 2008) delen met onze eigen Queen Jo.
Dames en heren, bij deze presenteer ik u Queen of Freedonia, Jo; sta op, leg uw hand op uw hart en zing mee met ons volkslied:
We are Freedonians and that is praima
Viva Freedonia!
We love our health care system, the tourist and the wine
We are the great Freedonians and that’s just fine.
De vrolijke toon voor onze presentatie was gezet en zonder grote problemen bereikten we de laatste dia, waar een mooie quote het scherm sierde: “There is no such thing as a perfect health care system” – I.P. Williams (2 weeks ago)
Met een certificaat voor mijn ‘outstanding participation’ werd de course afgesloten en mochten we genieten van de heerlijke lunch die door Janet in de dining room van Park House was klaargezet. Curry was ons na de avond daarvoor niet onbekend: samen met Jo, Iestyn, Ingrid en Helen waren we naar Selly Oak afgereisd en hebben daar in een restaurantje heerlijk gesmikkeld van de aanwezige gerechten. Muttar Muchli is qua uitspraak – zoals de rest van de receptenlijst – een lastige, maar vult je buikje vol met heerlijkheid :)
Thank you very much; vier woorden die deze middag meerdere malen over mijn lippen vloeien en het definitieve einde inluiden van de fantastische course die Jo en Iestyn voor ons hebben voorbereid. Alle kennis die ik hier in Birmingham heb opgedaan zal ik meenemen naar Nederland, waar het 3e jaar van geneeskunde mij met open armen zal ontvangen…
Liefs Jennifer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
