Oranje boven

Normaal gesproken draai ik me het liefste nog heerlijk om wanneer om 7 uur de wekker begint te piepen, maar vandaag (dinsdag 10 juni 2008) had ik daar totaal geen last van. Ik was wel een klein beetje moe en dacht ergens dat ik me nog in Dromenland bevond na de geweldige voetbalmatch van “onze mannen”.
Frontrow, met een krakende – soms beeldverliezende – televisie, oranje en een heleboel hoop had ik plaatsgenomen in het Social Centre, waar ik anderhalf uur later met een big smile rondwandelde! We hadden de Italianen met 3-0 verslagen en zijn dus fantastisch goed begonnen aan onze weg naar de Cup. Voor iedereen bij wie er nog enige twijfel bestaat: Nederland wint het EK met 1-0 van Kroatië!
En behalve een nummer 1 positie voor onze voetbalploeg, mocht ik na 2 dagen EK ook zelf van een plekje bovenaan de ranglijst genieten. Wonderbaarlijk genoeg blijk ik over enige voetbalkennis te genieten, welke mij op plaats 1 in onze EK-poule brengt (ik ben reuze benieuwd hoe lang ik deze positie weet vast te houden…inmiddels ben ik mijn superpositie al kwijtgeraakt aan Iestyn ).

We bevinden ons echter nog steeds in Engeland, waar de EK-kriebels van de locals dan ook ver te zoeken zijn. Dit geeft je echter wel de mogelijkheid te genieten van Birmingham in zijn ‘pure vorm’ en dat hebben we de afgelopen dagen dan ook zeker gedaan. Nu het weer meewerkt en de zon zich geregeld van zijn beste kant laat zien, kunnen we niet anders dan de buitenlucht opzoeken en hier optimaal gebruik van maken.
Afgelopen zaterdag was Pritchatt’s Park de heuse thuishaven van een gratis Festival. Gewekt met live muziek, had ik alle liedjes op mijn laptop niet langer nodig en zijn we naar buiten gewandeld om de studenten van onze campus eens van dichterbij te bekijken. Wonende in een flat welke voornamelijk bemand wordt door Chinezen en andere Aziaten, was het voor ons een hele verademing om te zien dat er daadwerkelijk meer nationaliteiten in Birmingham aanwezig zijn. Desondanks viel het festival zelf een beetje tegen, maar zijn we ’s avonds wel binnengekomen bij de Party! Hoewel we dachten al vroeg aanwezig te zijn, was er al een behoorlijke rij voor ons paraat, waarin drank en minuscule kledij de boventoon voerde. Anderhalf uur later hadden we enige moeite de uitsmijter ervan te overtuigen dat onze Nederlandse paspoorten en ID-kaarten écht waren, maar gelukkig zijn we allemaal binnengekomen.
Get the party started! Ja dat zou je denken, maar het aantal bezoekers liet behoorlijk te wensen over en het echte begin van het feest liet dan ook nog enige tijd op zich wachten. In de tussentijd hebben we echter wel kennis kunnen maken met een heerlijk – voor ons nieuw – drankje genaamd SnakeBite, welke ze speciaal voor mij ook zónder bier wilden serveren. Deze geweldige service werd ook nog eens geleverd tegen dezelfde prijs voor een glas waar je U tegen zegt: 0,5 liter mocht ik in een keer tot me nemen…daar ben je dus wel eventjes mee zoet.

Gedurende de avond vloeit de alcohol rijkelijk en maak je kennis met de dronken studentenpopulatie van Engeland: enkele van hen denken dat Carnaval al begonnen is en zijn verkleed, anderen kunnen nog amper op hun mooie hakjes rondparaderen en dan heb je ook nog de mensen die je het liefste de weg naar een privésuite zou willen wijzen. Je kijkt je ogen uit! Zo vliegt de avond voorbij en tegen de tijd dat onze oogjes beginnen dicht te vallen, pakken we onze spullen bijeen en zoeken onze bedjes op.

De volgende ochtend slapen we enigszins uit, voordat we met de vrouwelijke delegatie op weg gaan naar Birmingham Centre: het is SHOPPING time! Het grote centrum is voor ons een prima plek om ons te vermaken, zeker wanneer we het plaatselijke shoppingcentre BullRing ontdekken, welke het grootste van Europa blijkt te zijn en dat is te merken! Drie immense etages vol met winkels en boetiekjes waar je je geluk niet op kunt. Overweldigd door het uitzicht, laat ik me met de roltrap naar de verschillende uithoeken van het overdekte winkelcentrum voeren. Door het glazen dak vallen de zonnestralen in al hun glorie naar binnen en ik kan het dan ook niet laten om samen met Irene, Juliëtte en Nicole neer te strijken in vier heerlijke ligstoelen en te genieten van de zon en de mooie kathedraal die zich voor ons bevindt.
Toeristisch als we zijn (en ook een klein beetje vanwege mijn gevoelige huidje…) zoeken we onze verkoeling op in de kathedraal en kunnen voor even heerlijk tot rust komen. Hier gaat dat stukken gemakkelijker dan in de eerste Kerk die we die dag hebben bezocht: een Engelse bejaarde dame vroeg mij daar met ‘gedempte’ stem een foto van haar te maken, omdat ze graag bewijs wilde leveren aan haar familie en vrienden thuis dat ze daadwerkelijk de reis naar Birmingham had gemaakt. Een heuse ‘ouderwetse’ camera had zij bij zich en het was dan ook wel eventjes wennen, omdat ik niet kon zien of de foto gelukt was; op hoop van zegen dan maar…cheese and click.

Liefs Jennifer