Mijn eerste blikken op Birmingham

Mijn secretaresse heeft mij de mogelijkheid ontnomen om jullie zelf te vertellen dat ik veilig en wel op de campus in Birmingham ben aangekomen, maar gelukkig zijn nog niet alle details in Nederland aangekomen en dus blijft er nog genoeg over om verslag van te doen :)

Nadat ik in alle vroegte mijn bedje uit was geklommen, werd mijn hart danig op de proef gesteld, omdat de chauffeurs op de weg niet lijken te snappen dat het gaspedaal zich nog steeds RECHTS bevindt. Boordevol Birminghamkriebels komen dan uiteindelijk alsnog de vliegtuigen in zicht en mag je je inchecken waarna je, na een dikke knuffel en een uitbundige zwaaipartij, je ouders daadwerkelijk achterlaat in Nederland.
Een heerlijke reis door Troetelbeertjesland brengt je binnen no time in Birmingham alwaar je nogmaals door de slurf heen kunt (“Go, before I change my mind”) om je jasje op te halen, waarna je met de taxi ergens op de campus wordt gedropt. Hoewel we eigenlijk verkeerd zitten, wordt er door de mensen hier geregeld dat we op de juiste plek terecht komen en nadat ik mijn sleutel heb ontvangen is het grote moment daar: hoe zou mijn kamertje eruitzien?
Wat dachten we van lila muren, de noodzakelijke meubels, een eigen wastafel en Sound of Music-achtige gordijnen? Natuurlijk is er ook een raam aanwezig, welke door mijn enthousiasme inmiddels al iets verder open kan dan eigenlijk de bedoeling is, maar alle lieve mensen hier komen zo snel mogelijk om hiernaar te kijken. Ik ben reuze benieuwd, maar heb niet het gevoel dat ik me hier zorgen over hoef te maken, want het welkom was ontzettend warm en we worden hier duidelijk in de watten gelegd!
Koffie, thee en zelfs warme chocolademelk kan voor ons worden geregeld; en dat allemaal geserveerd met koekjes door de superlieve Janet! Ook het eten dat overblijft na de Bar-B-Q wordt zonder problemen aan ons meegegeven en dus kunnen wij vanavond gaan genieten van een broodje hamburger met een hoeveelheid salade waar je u tegen zegt. De Bar-B-Q was trouwens geweldig, gesetteld in een Pride&Prejudice-achtige omgeving, compleet met strijkkwartet konden we smikkelen van heerlijk eten en de toetjes waren helemaal om je vingers bij af te likken: chocoladetaart en aardbeien waren enkele van de mogelijkheden.

De rondleiding over de campus, die we eerder die dag van Jo kregen, vond plaats in de regen (jaja, dat kennen ze maar al te goed in Engeland), maar niet voordat we allemaal waren voorzien van een paraplu. De lunch die na onze wandeling klaarstond in de b-e-a-utiful room van Park House was verrukkelijk, en we hebben dan ook zeker niet te klagen over het eten. Jummie, jummie, jummie! Wanneer Jo dan ook nog aan ons weet te vertellen dat Birmingham na Londen “the best city for shopping” is, kan mijn dag niet meer stuk: ik ga mij hier prima vermaken! Plunderen maar die bankrekening (bij deze wil ik jullie meteen vertellen dat alle sponsoring met liefde wordt ontvangen :P).
Natuurlijk dient er in de tussentijd ook gestudeerd te worden, wees maar niet bang dat onze hersentjes voor niets gebruikt worden, we hebben ze echt nog nodig! En dus gaan we aan de slag met een hoop interactieve lezingen waarbij ik duidelijk mijn creativiteit kwijt kan. Het is geweldig om op grote vellen papier telkens opnieuw een korte groepsopdracht uit te mogen voeren, zeker nu we vandaag zelfs de beschikking hadden over meerdere kleuren stiften…De geweldige tekeningen die we vandaag hebben gemaakt zijn inmiddels dan ook al op mijn kamer beland (als het zo door gaat de komende weken is er straks geen lila meer over ;))

Het was gisteren echter wel eventjes balen…iedereen kon al heerlijk genieten van internet, omdat Nisar zo lief was geweest om het allemaal te regelen, maar bij mij werkte het niet Een grote teleurstelling in een wereld waarin internet een groot deel van je tijd in beslag neemt. Ontwenningsverschijnselen krijgen hier gelukkig niet de kans om de overhand te nemen, omdat er teveel nieuwe indrukken op je afkomen! Niet alleen hebben we hier te maken met het tijdsverschil van een uur, waardoor day number One wel erg lang leek te duren en we na een geweldig spel Who’s the Man? (Sizzle en Martine hebben beide de nodige moeite gehad met Dikkertje Dap) op tijd ons bedje in zijn gedoken om nog de nodige uurtjes slaap mee te pakken.
Gedurende de dag is vooral het verkeer een groot gevaar, want nu wij van Bassie en Adriaan hebben geleerd om eerst naar links te kijken en dan naar rechts, komen we hier duidelijk in de problemen…Engelsen rijden ook in Birmingham aan de andere kant van de weg en dan is het dus opletten geblazen! Tot nu toe is er nog niemand in het ziekenhuis beland, maar het blijft toch angstaanjagend wanneer alle auto’s je ineens van allerlei gekke kanten benaderen ;)

Maar terug naar Nisar, want hij was vandaag toch wel mijn reddende engel! Niet wetende dat mijn probleem eigenlijk binnen 2 tellen was op te lossen, had ik al mijn hoop op deze lieve man gevestigd. Speciaal voor deze gelegenheid mocht ik samen met Ilse, Jules en Nina plaatsnemen in zijn autootje, waarvoor hij zelfs het kinderzitje van zijn jongste zoontje verwijderde. Nadat de problemen bij de anderen waren opgelost, kwam mister IT bij mij kijken…Mijn instellingen stonden nog steeds in het Nederlands, maar zonder enige moeite wist mijn mannetje alles te vinden en werd een connectie met internet gemaakt. Ik heb geprobeerd goed op te letten en weet nu inmiddels dat ik mijn “Broadcom 440x 10/100 Integrated C” moet inschakelen voor een geweldige connectie met de buitenwereld. Alle vuiltjes zijn nu dus uit de lucht; nu nog zorgen dat ik ook daadwerkelijk de tijd vind om jullie up to date te houden, want het is hier absoluut genieten geblazen!

Na een geweldig avondje met z’n allen in het centrum van Birmingham, kan ik nu dan echt weer mijn heerlijke bedje induiken op weg naar dromenland.
Weltrusten!

Liefs Jennifer