Having fun in de sun?!
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
17 Maart 2010 | Australië, Sydney
Natuurlijk heb ik dat! En ik ben dan ook reuzeblij dat ik met volle teugen van de zonnestralen kan genieten, want dat geldt niet voor iedereen...Natuurlijk dienen er wel de nodige voorbereidingen getroffen te worden alvorens ik mij met mijn huidje in de zon begeef en staat mijn zonnebrandcreme dan ook altijd klaar om mij van dienst te zijn alvorens ik de deur achter mij dichttrek. Van alle verschillende cremes die vrouwen (en mannen ook natuurlijk) kunnen gebruiken om hun lichaam mee te verzorgen, is dit voor mij toch wel absoluut nummer 1. Enigszins beinvloed door de noodzaak om deze ook daadwerkelijk dagelijks te gebruiken en mijn natuurlijke ziektebarriere te beschermen. We willen namelijk niet dat we tijdens ons co-schap enkele daagjes moeten missen omdat we zelf op de patientenstoel plaats dienen te nemen aangezien we geveld zijn door ziekte. Natuurlijk kan ook de huid zelf beschadigd raken en dat weet men hier op de afdeling Dermatologie maar al te goed, want dat is precies de plek waar al deze mensen terecht komen.
Maar nu mijn prof voor 1,5 week naar Miami ging om daar een lecture te geven en bij te kunnen babbelen met al haar internationale vriendjes en vriendinnetjes binnen de Dermatologie, diende er voor mij een ander plekje gevonden te worden. En weet maar dat we die gevonden hebben: ik heb me al die dagen mogen vermaken in de Skin & Cancer Foundation en dat was absoluut geen probleem!
De naam van deze instelling spreekt natuurlijk boekdelen en het zal jullie dan ook niet verbazen dat er in deze kliniek een hoop patienten de revue passeren welke leiden aan enige vorm van huidkanker. Elk verdacht vlekje dat er op de huid gevonden wordt - al dan niet naar aanleiding van de vondst van een angstige patient - wordt door ons (de arts en ik) eens grondig onder de loep genomen. En dit mag zeker letterlijk genomen worden, want op zulke momenten wordt er een heuse dermatoscoop uit de kast getoverd welke ervoor zorgt dat dat kleine vlekje dat je met het blote oog kunt waarnemen ineens veel beter tot zijn recht komt. Zowel vorm als kleur zijn beter te onderscheiden en op grond van deze bevindingen kan dan ook veel beter een diagnose worden gesteld. De BCC's, SCC's en melanoma's vliegen je om de oren tijdens een dagje in de Skin & Cancer Foundation. Bovendien hoor je ook geregeld hetzelfde advies: protect your skin against the sun!
Dit advies geven ze je echter niet alleen hier; ook buiten op straat wordt je gewezen op het gevaar van de zon. Ik stond wel eventjes raar te kijken toen ik ineens oog in oog stond met een grote reclamefolder waarop mij werd verteld hoe ik mij het beste tegen de zon kon beschermen: de 5 S-jes! En welke dat dan wel mogen zijn? Zelfs dat kan ik je nog vertellen: om ervoor te zorgen dat je zonder problemen van je tijd in Australie kunt genieten, wordt je aangeraden om uit te kijken voor de zon en dus gebruik te maken van:
- Sunscreen
- Shadow
- Sunhat
- Sunglasses
- Sleeves
Een kleine zelfcheck brengt mij al snel tot de volgende conclusie: hierop scoor ik duidelijk onvoldoende...Oepsie! En dat als wandelend dermatologisch studie-object ;) Want met mijn rode haartjes, sproetjes en lichte huidje ben ik natuurlijk wel een absolute high risk patient voor het ontwikkelen van huidkanker en dien ik dus als geen ander op te letten. Een troost voor mij: het risico wordt groter naarmate je langer in Australie verblijft, dus voorlopig maak ik me nog geen zorgen :P Maar al mijn gekke 'nep-sproetjes' die houd ik nu wel net iets beter in de gaten...een gewaarschuwd mens telt immers voor 2!
Ik ben echter niet de enige die in deze categorie valt, want binnen de Skin & Cancer Foundation kom je meer dan genoeg mensen tegen welke in het verleden met goed resultaat zijn behandeld voor hun skin cancer(s) en nu slechts nog regelmatig op controle komen voor een algehele skin check. Behalve de dermatoscoop en een lamp (patienten staan hier altijd in de spotlight ;)) is cryo een absolute must-have en wordt menig verdacht vlekje dan ook aan bevriezing onderworpen om hiermee verergering te voorkomen. Easy :P
En hoewel het ontcijferen van een vlekje in carcinoom of niet ontzettend belangrijk is (zeker voor de patient), zijn er toch juist 2 compleet andere patienten die mij veel beter zijn bijgebleven. Als eerste was daar een man van een jaar of 35 welke bekend is met HIV en hiervoor ook medicamenteus behandeld wordt. Op de dag dat ik hem zag, kwam hij terug naar de kliniek met 2 rode vierkantjes op zijn linkeronderarm. Waar er bij mij niet meteen een belletje ging rinkelen, sprong dr. Whitfeld een gat in de lucht. Klaarblijkelijk hadden we hier te maken met een doorbraak na een ellenlange zoektocht. Nog steeds viel er bij mij geen kwartje, maar voordat de volledige uitleg kwam, werd eerst de nurse erbij gehaald waarna zij bevestigde dat UV-A rechts en UV-B links was geweest. Langzaamaan kreeg ik steeds meer stukjes van de puzzel aangereikt en uiteindelijk werd dan ook aan mij (en de patient) verteld wat dit nu eigenlijk allemaal betekende.
Een week geleden was deze man ook in de Skin & Cancer Foundation geweest en was hij door de nurse op verschillende plekken op zijn onderarm bestraald. Deze straling is opgedeeld in UV-A en UV-B en kan in verschillende doses worden ingesteld. De 2 rode vierkantjes die nu op zijn onderarm te zien waren, passen bij een allergische reactie op hoge doses UV-B straling, waarna het stellen van de diagnose fotosensibiliteit (overgevoeligheid voor (zon)licht) een eitje was.
Na alle testen die deze patient had ondergaan, was het hoge woord er nu dan toch eindelijk uit: het was bekend wat hij had, maar daarmee was de kous nog lang niet af. Het kan namelijk zo zijn dat zijn overgevoeligheid op gang is gebracht door een van de medicijnen die hij slikt vanwege zijn HIV. Om dit uit te kunnen sluiten en daarmee te voorkomen dat hij voor de rest van zijn leven zo goed als uit de zon moet blijven, zal hij de komende tijd een uitgebreide follow-up krijgen om te zien of er op een of andere manier aan zijn medicatielijst valt te sleutelen. Meneer diende dan ook duidelijk terug te komen, maar dan zal deze 'darling' niet van de partij zijn...
Hoe anders is mijn 2e verhaal uit deze kliniek welke ik jullie absoluut niet wil onthouden :) Dit keer gaat het om een 60-jarige vrouw welke samen met haar man naar de Skin & Cancer Foundation is gekomen en meteen plaats mag nemen in de behandelkamer. Nieuwsgierig als ik ben wil ik natuurlijk wel weten wat hier gaat gebeuren en ik ga dan ook zonder twijfelen mee. Meteen mag ik een prachtige (ahum...) veiligheidsbril op mijn neus zetten, zodat mijn oogjes goed beschermd zijn tegen hetgeen er nog gaat komen. De lasergun wordt tevoorschijn gehaald en ingesteld door de dienstdoende arts welke vervolgens wanneer iedereen er klaar voor is met de procedure kan beginnen. Nou ja, nog niet helemaal. Want voordat er ingegrepen gaat worden op het gezichtje van dit madameke, dienen er eerst nog enige voorbereidingen te worden getroffen. Patiente zelf heeft geen grote veiligheidsbril op, maar ziet er stukken beter uit maar haar oogjes welke met een miniscule duikbril-zonder-kijkmogelijkheid zijn bedekt zodat elk plekje op haar gezicht goed bereikbaar is.
En dit is maar goed ook, want alvorens we de lasergun uit de kast kunnen halen en daadwerkelijk aan de slag kunnen gaan, wordt eerst haar gehele gezicht van de nodige verdoving voorzien. De anesthetische middelen worden uit de kast getoverd en weet maar dat daar ook een grote spuit met bijbehorende naald bij zitten, waarna de verdoving ten uitvoer kan worden gebracht. Het is slechts van belang om lokaal een verdoving toe te brengen, maar aangezien patiente haar gehele gezicht onder handen wil laten nemen, kunnen we niet anders dan verschillende prikken toedienen. Geheel pijnloos is dat echter niet en af en toe zie je haar dan ook wel eventjes duidelijk op haar tanden bijten, terwijl ze wordt omgetoverd in een bloedende bloemkolenface...
Het neemt enige tijd in beslag voordat de behandeling daadwerkelijk gestart kan worden, maar dan pakken we ook elk plekje aan: overal worden met de lasergun mooie puntjes op het gezicht geplaatst welke ervoor dienen te zorgen dat mevrouw van haar problemen wordt verlost...Die verdomde rimpeltjes ook ;)
Het uiteindelijke resultaat heb ik nooit kunnen aanschouwen, maar ik hoop van harte dat dit madameke de pijnen niet voor niets heeft doorstaan en dat haar man zijn hand niet zonder reden heeft fijn laten knijpen :P Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden kreeg ineens wel een geheel andere dimensie...
Gelukkig had ik na al deze dagen in de Skin & Cancer Foundation de tijd om te genieten van een relaxed weekendje in Brisbane :D Brekky's met vriendinnetjes die ik in India heb leren kennen, wandelen door de straten van deze stad waar men zich al voorbereidde op St. Patrick's Day, een filmpje meepakken in de bioscoop, een museum invluchten omdat het regent en daar wonder boven wonder je geheel onverwacht nog ontzettend goed vermaken ook, een bezoekje aan de Botanische tuinen, Nederlanders tegenkomen welke of al jaren in Australie wonen of in Enschede blijken te studeren en je een supersnelle spoedcursus Technische Geneeskunde bijbrengen. En tussendoor: GENIETEN :D Maar natuurlijk! Want voor je het weet zit je midden in de nacht in de taxi op weg naar het vliegveld en mag je om 5am je vliegtuig naar Sydney instappen waarna je precies op tijd terugbent in het ziekenhuis en je meteen weer aan de slag kunt met een nieuwe week boordevol patienten...
Poepoe, dat is wel eventjes afzien. Maar dit keer is de prof er WEL bij! Snel aan de slag dus om nog een hele hoop bij te kunnen leren :)
Dikke knuffel uit een heerlijk zonnig Sydney!
Liefs Jennifer
ps: Mocht je het berichtje van mijn Ozzie picca's hebben bericht dan volgt bij deze een herhaling...Er zijn nu namelijk naast de geschreven herinneringen ook enige vastgelegde plaatjes te vinden op het wereldwijde web die je een kijkje geven in al het moois dat ik hier al heb gezien. Wanneer je nieuwsgierig bent dan kun je een kijkje nemen op:http://picasaweb.google.com.au/jenniferkuijlaars
Maar nu mijn prof voor 1,5 week naar Miami ging om daar een lecture te geven en bij te kunnen babbelen met al haar internationale vriendjes en vriendinnetjes binnen de Dermatologie, diende er voor mij een ander plekje gevonden te worden. En weet maar dat we die gevonden hebben: ik heb me al die dagen mogen vermaken in de Skin & Cancer Foundation en dat was absoluut geen probleem!
De naam van deze instelling spreekt natuurlijk boekdelen en het zal jullie dan ook niet verbazen dat er in deze kliniek een hoop patienten de revue passeren welke leiden aan enige vorm van huidkanker. Elk verdacht vlekje dat er op de huid gevonden wordt - al dan niet naar aanleiding van de vondst van een angstige patient - wordt door ons (de arts en ik) eens grondig onder de loep genomen. En dit mag zeker letterlijk genomen worden, want op zulke momenten wordt er een heuse dermatoscoop uit de kast getoverd welke ervoor zorgt dat dat kleine vlekje dat je met het blote oog kunt waarnemen ineens veel beter tot zijn recht komt. Zowel vorm als kleur zijn beter te onderscheiden en op grond van deze bevindingen kan dan ook veel beter een diagnose worden gesteld. De BCC's, SCC's en melanoma's vliegen je om de oren tijdens een dagje in de Skin & Cancer Foundation. Bovendien hoor je ook geregeld hetzelfde advies: protect your skin against the sun!
Dit advies geven ze je echter niet alleen hier; ook buiten op straat wordt je gewezen op het gevaar van de zon. Ik stond wel eventjes raar te kijken toen ik ineens oog in oog stond met een grote reclamefolder waarop mij werd verteld hoe ik mij het beste tegen de zon kon beschermen: de 5 S-jes! En welke dat dan wel mogen zijn? Zelfs dat kan ik je nog vertellen: om ervoor te zorgen dat je zonder problemen van je tijd in Australie kunt genieten, wordt je aangeraden om uit te kijken voor de zon en dus gebruik te maken van:
- Sunscreen
- Shadow
- Sunhat
- Sunglasses
- Sleeves
Een kleine zelfcheck brengt mij al snel tot de volgende conclusie: hierop scoor ik duidelijk onvoldoende...Oepsie! En dat als wandelend dermatologisch studie-object ;) Want met mijn rode haartjes, sproetjes en lichte huidje ben ik natuurlijk wel een absolute high risk patient voor het ontwikkelen van huidkanker en dien ik dus als geen ander op te letten. Een troost voor mij: het risico wordt groter naarmate je langer in Australie verblijft, dus voorlopig maak ik me nog geen zorgen :P Maar al mijn gekke 'nep-sproetjes' die houd ik nu wel net iets beter in de gaten...een gewaarschuwd mens telt immers voor 2!
Ik ben echter niet de enige die in deze categorie valt, want binnen de Skin & Cancer Foundation kom je meer dan genoeg mensen tegen welke in het verleden met goed resultaat zijn behandeld voor hun skin cancer(s) en nu slechts nog regelmatig op controle komen voor een algehele skin check. Behalve de dermatoscoop en een lamp (patienten staan hier altijd in de spotlight ;)) is cryo een absolute must-have en wordt menig verdacht vlekje dan ook aan bevriezing onderworpen om hiermee verergering te voorkomen. Easy :P
En hoewel het ontcijferen van een vlekje in carcinoom of niet ontzettend belangrijk is (zeker voor de patient), zijn er toch juist 2 compleet andere patienten die mij veel beter zijn bijgebleven. Als eerste was daar een man van een jaar of 35 welke bekend is met HIV en hiervoor ook medicamenteus behandeld wordt. Op de dag dat ik hem zag, kwam hij terug naar de kliniek met 2 rode vierkantjes op zijn linkeronderarm. Waar er bij mij niet meteen een belletje ging rinkelen, sprong dr. Whitfeld een gat in de lucht. Klaarblijkelijk hadden we hier te maken met een doorbraak na een ellenlange zoektocht. Nog steeds viel er bij mij geen kwartje, maar voordat de volledige uitleg kwam, werd eerst de nurse erbij gehaald waarna zij bevestigde dat UV-A rechts en UV-B links was geweest. Langzaamaan kreeg ik steeds meer stukjes van de puzzel aangereikt en uiteindelijk werd dan ook aan mij (en de patient) verteld wat dit nu eigenlijk allemaal betekende.
Een week geleden was deze man ook in de Skin & Cancer Foundation geweest en was hij door de nurse op verschillende plekken op zijn onderarm bestraald. Deze straling is opgedeeld in UV-A en UV-B en kan in verschillende doses worden ingesteld. De 2 rode vierkantjes die nu op zijn onderarm te zien waren, passen bij een allergische reactie op hoge doses UV-B straling, waarna het stellen van de diagnose fotosensibiliteit (overgevoeligheid voor (zon)licht) een eitje was.
Na alle testen die deze patient had ondergaan, was het hoge woord er nu dan toch eindelijk uit: het was bekend wat hij had, maar daarmee was de kous nog lang niet af. Het kan namelijk zo zijn dat zijn overgevoeligheid op gang is gebracht door een van de medicijnen die hij slikt vanwege zijn HIV. Om dit uit te kunnen sluiten en daarmee te voorkomen dat hij voor de rest van zijn leven zo goed als uit de zon moet blijven, zal hij de komende tijd een uitgebreide follow-up krijgen om te zien of er op een of andere manier aan zijn medicatielijst valt te sleutelen. Meneer diende dan ook duidelijk terug te komen, maar dan zal deze 'darling' niet van de partij zijn...
Hoe anders is mijn 2e verhaal uit deze kliniek welke ik jullie absoluut niet wil onthouden :) Dit keer gaat het om een 60-jarige vrouw welke samen met haar man naar de Skin & Cancer Foundation is gekomen en meteen plaats mag nemen in de behandelkamer. Nieuwsgierig als ik ben wil ik natuurlijk wel weten wat hier gaat gebeuren en ik ga dan ook zonder twijfelen mee. Meteen mag ik een prachtige (ahum...) veiligheidsbril op mijn neus zetten, zodat mijn oogjes goed beschermd zijn tegen hetgeen er nog gaat komen. De lasergun wordt tevoorschijn gehaald en ingesteld door de dienstdoende arts welke vervolgens wanneer iedereen er klaar voor is met de procedure kan beginnen. Nou ja, nog niet helemaal. Want voordat er ingegrepen gaat worden op het gezichtje van dit madameke, dienen er eerst nog enige voorbereidingen te worden getroffen. Patiente zelf heeft geen grote veiligheidsbril op, maar ziet er stukken beter uit maar haar oogjes welke met een miniscule duikbril-zonder-kijkmogelijkheid zijn bedekt zodat elk plekje op haar gezicht goed bereikbaar is.
En dit is maar goed ook, want alvorens we de lasergun uit de kast kunnen halen en daadwerkelijk aan de slag kunnen gaan, wordt eerst haar gehele gezicht van de nodige verdoving voorzien. De anesthetische middelen worden uit de kast getoverd en weet maar dat daar ook een grote spuit met bijbehorende naald bij zitten, waarna de verdoving ten uitvoer kan worden gebracht. Het is slechts van belang om lokaal een verdoving toe te brengen, maar aangezien patiente haar gehele gezicht onder handen wil laten nemen, kunnen we niet anders dan verschillende prikken toedienen. Geheel pijnloos is dat echter niet en af en toe zie je haar dan ook wel eventjes duidelijk op haar tanden bijten, terwijl ze wordt omgetoverd in een bloedende bloemkolenface...
Het neemt enige tijd in beslag voordat de behandeling daadwerkelijk gestart kan worden, maar dan pakken we ook elk plekje aan: overal worden met de lasergun mooie puntjes op het gezicht geplaatst welke ervoor dienen te zorgen dat mevrouw van haar problemen wordt verlost...Die verdomde rimpeltjes ook ;)
Het uiteindelijke resultaat heb ik nooit kunnen aanschouwen, maar ik hoop van harte dat dit madameke de pijnen niet voor niets heeft doorstaan en dat haar man zijn hand niet zonder reden heeft fijn laten knijpen :P Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden kreeg ineens wel een geheel andere dimensie...
Gelukkig had ik na al deze dagen in de Skin & Cancer Foundation de tijd om te genieten van een relaxed weekendje in Brisbane :D Brekky's met vriendinnetjes die ik in India heb leren kennen, wandelen door de straten van deze stad waar men zich al voorbereidde op St. Patrick's Day, een filmpje meepakken in de bioscoop, een museum invluchten omdat het regent en daar wonder boven wonder je geheel onverwacht nog ontzettend goed vermaken ook, een bezoekje aan de Botanische tuinen, Nederlanders tegenkomen welke of al jaren in Australie wonen of in Enschede blijken te studeren en je een supersnelle spoedcursus Technische Geneeskunde bijbrengen. En tussendoor: GENIETEN :D Maar natuurlijk! Want voor je het weet zit je midden in de nacht in de taxi op weg naar het vliegveld en mag je om 5am je vliegtuig naar Sydney instappen waarna je precies op tijd terugbent in het ziekenhuis en je meteen weer aan de slag kunt met een nieuwe week boordevol patienten...
Poepoe, dat is wel eventjes afzien. Maar dit keer is de prof er WEL bij! Snel aan de slag dus om nog een hele hoop bij te kunnen leren :)
Dikke knuffel uit een heerlijk zonnig Sydney!
Liefs Jennifer
ps: Mocht je het berichtje van mijn Ozzie picca's hebben bericht dan volgt bij deze een herhaling...Er zijn nu namelijk naast de geschreven herinneringen ook enige vastgelegde plaatjes te vinden op het wereldwijde web die je een kijkje geven in al het moois dat ik hier al heb gezien. Wanneer je nieuwsgierig bent dan kun je een kijkje nemen op:http://picasaweb.google.com.au/jenniferkuijlaars
-
17 Maart 2010 - 09:54
Fleur:
heey lieve jennifer,
-
17 Maart 2010 - 10:17
Jorg:
Hey Jennifer! Leuke verhalen en mooie foto's weer! Veel succes nog de laatste 2 weken en uiteraard veel plezier ook, maar dat lijkt me geen probleem voor jou ;) Groeten! -
17 Maart 2010 - 11:47
Pappie:
ik vraag me toch af waarom het weer in Canada belangrijk is voor iemand die in Australie zit, is dat om te kunnen zeggen: "lekker puh, bij ons is het warmer" of ie er een andere diagnose te stellen? -
17 Maart 2010 - 14:14
Danique:
Heeej Jennifer, klinkt weer goed allemaal :) Jeetje wat een verhaal van die HIV pt. Succes nog! En geniet ervan. xx -
17 Maart 2010 - 16:40
Bas:
Hey Jen!
Mooie verhalen weer over al die beschadigde 'velletjes'! Het drukt je vast met de neus op de feiten dit co-schap! Zeker nu je zo'n beetje MIDDEN onder het gat in de ozonlaag wandeld :P Lijkt me niet zo geslaagd om tijdens de co-schap dermatologie zelf een paar pcc'tjes te ontwikkelen :P
Succes verder!
Bas
ps: heb mijn dermato-toets gehaald :D
-
17 Maart 2010 - 16:40
Bas:
Oja, was ik vergeten.
Is het er nu echt zo koud of is je waarbenjij.nu thermometer de weg n beetje kwijt?? :P -
17 Maart 2010 - 18:03
Mariel:
Door de 5S´jes heb jij nu dus een mooi gebruind huidje?
Het klinkt nog steeds super, al klinken die spuiten en bloed en alles niet zo lekker...
Ga ff je foto´s bekijken!
Liefs, mariel -
17 Maart 2010 - 18:16
Maroeska:
heey
klinkt goed daar allemaal. Je maakt genoeg mee en verveeld je gelukkig niet.
nog even zo doorgenieten zou ik zeggen!!
groetjes -
18 Maart 2010 - 11:01
Steven:
Hey Jen!
Dat klinkt weer leerzaam en gezellig down-under! Haha, Bas heeft inderdaad gelijk: het staat een beetje raar.Een titel van 'having fun in the sun' en dan bij het weerbericht zien dat het maar een paar graden boven 0 is ;) Zit u de boel te flessen mevrouw Kuijlaars? Stiekem in een iglo ergens op antartica :P
Geniet van komende week! Hier wordt het ook weer iets warmer en we hebben vandaag een supermooie dag met zelfs veel zon :D
Grs! -
18 Maart 2010 - 13:19
Irene Heijnders:
Lieve Jennifer!!!
Thanks voor de up-date!!
Klinkt wel 10000x spannender dan een dermatologie co-schap in NL, waar je wordt opgeleid tot AK- (aktinische keratose)specialist!
Voorzichtin de zon, denk aan de 5 S'en! ;)
Geniet nog van de dik 2 laatste weken!!!
Liefs x Irene -
18 Maart 2010 - 14:51
Juul:
keewwwl aussie!!
je komt al bijna (zo ongeveer.. terug:D)
kussss -
19 Maart 2010 - 15:51
Nienke:
halloootjes,
Het is voor jou ook niet mogelijk het kort te houden he? hahah Super leuk om alle verhalen weer te lezen. Ik heb het vrij druk met werken en plannen van mijn trouwdag natuurlijk!En aangezien ik aardig wat tijd nodig heb om jouw verslagen te lezen hahah heeft het even geduurd voor ik reageerde.
Hopelijk blijf je de volgende keer wel langer in Holland zoals Fleur al zei, kunnen we lekker een drankje pakken in de stad.
Heel veel succes daar met alles!
Veel liefs xxxx Nienke -
22 Maart 2010 - 12:23
Ellen:
Hey Jennifer,
even een berichtje van iemand die veel dichterbij zit dan de anderen;-), ik probeer vanuit Indonesie naar je te zwaaien, zie je het?? In ieder geval kan ik nog wat leren van de 5s, goede tip:).... Het is leuk om weer je berichtjes (zeg maar gerust verhalen) te lezen! Geniet er nog even van!
Veel liefs, Ellen -
22 Maart 2010 - 12:56
Karen:
Wat een leuk verhaal weer om te lezen! Gelukkig nog tijd genoeg om te genieten in de weekenden! Ik wist trouwens niet eens dat het in sydney zo koud kan zijn, 3 graden! Heb ik ook weer wat geleerd vandaag ;-) Maar gelukkig nog wel een zonnetje zo te zien ;-) Succes de laatste weekjes! xx -
22 Maart 2010 - 14:53
Anke:
nog een 2 weekjes en je komt alweer terug!Dat betekent tijd voor thee in Maastricht of Utrecht! -
22 Maart 2010 - 17:55
Heey Jennifer:
De tips om jezelf te beschermen tegen de zon komen ook hier van pas.
Je kunt merken dat oefening kunst baart, want hoelanger jij vanuit Australië ons wat zonne- straaltjes stuurt hoe beter het hier wordt.
Waarvoor onze hartelijke dank.
Ook voor jezelf is het wel een goed vooruitzicht hé, want over niet al te lange tijd sta je weer met beide benen op
Nederlandse bodem en dan is de overgang heel wat beter te doen dan na je vorige reis!!
Dat scheelt letterlijk een dikke jas.
Ondertussen komen hier berichten op het journaal van de storm in het noordoosten van Australië.
Da's niet zo mooi en hopelijk zijn jullie er langs af gefietst.
Natuurgeweld blijft indrukwekkend.
In Nederland heeft Sven Kramer de wereldbeker gewonnen, werd Ireen Wüst 3e, is Naomi van As gehuldigd als zijnde beste hockeyster van de wereld, zou het zo maar kunnen dat we een kampioensfeest in Twente krijgen, word er hard gewerkt aan alle verkiezingsprogramma's,
ziin we blij te horen dat er een soort van algemeenziekenfonds komt in Amerika,en hebben we allerlei soorten en kleuren verf voor het schilderen van de paaseitjes reeds in huis.
Lieve Jennifer heel veel lieve groeten en een knuffel,
Angela
-
22 Maart 2010 - 23:41
Martin:
Jenny (vind het nog steeds een mooie Aussie bijnaam voor jou),
Hopelijk helpen alle cremepjes, zalfjes en middeltjes - incl de 5 S-en - jou tegen het verbranden. Een (licht)bruin huidje is nl. wat mooier dan een huidje zo rood als een kreeft of je haar ;)
Verder hoop ik dat de meneer met UV-B overgevoeligheid geholpen is met andere medicatie. En met mevrouw met haar tijdelijke bloemkolenface heb ik 0 medelijden, iedereen is toch mooi zoals hij/zij is.
Goed, 1 vraagje nog: Hoe was St. Patricksday in Sydney. Hier in Enschede was het best mooi. En die Enschede TG-student in Brisbane vermaakt zich vast ook wel daar :P
X Martin -
23 Maart 2010 - 20:01
Jeltje:
Het is weer genieten om jouw verhalen te lezen! We gaan snel een ijsje eten als je weer terug bent.
Groetjes jeltje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
