Maart roert zijn staart

Afgelopen maandag was het dan toch echt zo ver: de 1e dag van de 3e maand van dit jaar was aangebroken en ik diende met mijn nieuwe co-schap te beginnen. Dermatologie liet nu echt niet langer op zich wachten en dus stapte ik voor het eerst sinds mijn verblijf in Sydney alleen in de bus. Alleen inderdaad, want Iris nam mij vandaag niet aan de hand mee en dus diende ik deze klus helemaal zelf te klaren.
Vol goede moed, maar stiekem ook wel een beetje zenuwachtig, ging ik op pad. Iris had mij gelukkig het weekend daarvoor al goed op de hoogte gesteld van het openbaar vervoer in deze grote-grote stad en ik wist dus redelijk goed waar ik heen moest en arriveerde zonder al te veel moeite op mijn plaats van bestemming: UNSW, voluit geschreven wordt dit University of New South Wales. Een immens groot complex boordevol gebouwen welke op de meest onlogische manier een eenheid proberen te vormen door zich "campus" te noemen. Stiekem staat dit synoniem voor: Welkom in ons doolhof; wij hopen dat u de tijd heeft, want uw bezoekje kan nog wel eens iets langer gaan duren dan gepland...
En dat was dit keer voor mij ook duidelijk weer het geval: verdwalen op een campus, dat hoort er nu eenmaal bij ;)

Uiteindelijk is het allemaal op z'n pootjes terecht gekomen: ik heb alles gefikst (mijn gouden studentenkaart heb ik donderdag afgehaald - zonder te verdwalen :D) en kon direct daarna op weg naar het ziekenhuis in Kogarah (een wijk in het Zuiden van Sydney).
Na mijn introductie aan de prof was zij nogal verrast, want zij had helemaal geen nieuwe studente uit Maastricht verwacht en al snel bleek ook waarom: ze zou woensdag naar Miami vertrekken voor een congres en dus anderhalve week lang niet aanwezig zijn in het ziekenhuis... Mijn prof is echter de slechtste niet en in de weinige tijd die ze nog had voordat zij wegging heeft zij voor mij enkele dingen weten te regelen in de Skin & Cancer Foundation en daar ben ik afgelopen week dan ook al naar toe geweest. Komende week zal ik daar nog meer tijd doorbrengen en ik kan je vertellen dat het me daar eigenlijk wel goed bevalt. De mensen zijn reuze aardig en ze laten me een hele hoop zien. Heel moeilijk is dat ook niet aangezien er bij de Dermatologie en aanverwante klinieken een breed scala aan gekke bultjes, vlekjes en allerhande beschadigingen langskomt waaraan de deramtoloog dan vervolgens een diagnose dient te plakken. Ik kijk mijn ogen uit!

En dat doe ik niet alleen in het ziekenhuis, maar zeker ook daar buiten. Vooral wanneer het tijd is voor grootse festivals die toevallig op je pad komen, dan kun je er werkelijk waar niet omheen: daar wil je bij zijn! En zo ook op zaterdag 27 februari 2010...Mardi Gras :D
Nog nooit eerder in mijn leven had ik dit meegemaakt, dus dit was mijn grote kans. Samen met Iris was ik - naar ons idee ruim op tijd, maar bij aankomst bleken wij 2 uur voor het begin toch al aan de late kant te zijn - naar Oxford Street gegaan om geen moment van dit spektakel te hoeven missen. Op onze weg hier naartoe kwamen we honderden, als het er al niet duizenden waren, mensen tegen. En voordat we onze bestemming hadden bereikt wisten we dan ook al 100% zeker dat dit een immens grote bedoeling was en er ons waarschijnlijk nog heel wat te wachten stond...En dat was zonder twijfel helemaal waar!
Mijn allereerste Gay Parade heb ik in Sydney mogen aanschouwen en het was absoluut fantastisch! :D Waar de parade begon met een hoop ronkende motoren, werden deze opgevolgd door verschillende groepen homo's en lesbiennes welke in de meest uiteinlopende outfits aan ons voorbij trokken. Sommigen van hen hadden niet eens de moeite gedaan om een gehele outfit te creeren en waren slechts gehuld in enkele lederen riemen, waarbij er weinig te fantaseren overviel. Ja, ook deze mensen passeren zonder moeite de ogen van alle mensen die zich achter de hekken hebben geschaard; jong en oud, groot en klein, man en vrouw, homo en hetero; werkelijk iedereen krijgt de mogelijkheid om van dit unieke event te genieten of er met veel plezier aan deel te nemen. Het kon allemaal en dat maakte deze avond tot een groot feest; ik - en alle andere mensen met mij - heb genoten van een Happy Mardi Gras!

Zoals gezegd diende ik daarna toch echt dieper op de huid van de patienten te duiken en ik was dan ook reuze blij dat ik afgelopen maandag een Maastrichtse collega-co tegenkwam. Christian heeft samen met Lilian het wel en wee binnen de Dermatologie-afdeling een beetje uitgelegd en ik kreeg dus al meteen op mijn eerste dagje een beter idee van hetgeen er allemaal van je verwacht wordt. Een groot arsenaal aan beroepen kan ik na dit co-schap toevoegen aan mijn CV ;) aangezien ik hier mag optreden als fotograaf, secretaresse en hulpje-van-alles. En ondertussen ben ik boven alles natuurlijk ook nog gewoon co-assistent en dus dien ik ook de nodige kennis te vergaren; kortom ik kom oren, ogen en handen tekort om het allemaal bij te houden en we rennen dus als een zotte op en neer om maar niets te hoeven missen. Of het nu in de Skin & Cancer Foundation is, in St. George hospital of in de prive-kliniek van professor Murrell; ik wil erbij zijn! Geen patient is immers hetzelfde, maar je wilt ze wel stuk voor stuk kunnen helpen :)

En dus ga je aan de slag: observeren, noteren, studeren en genieten! Van de verschillende ziektebeelden die de patienten met zich meebrengen en van de toeristische trekpleisters die er binnen Sydney te vinden zijn. Varierend van het Opera House tot aan de plaatselijke eettentjes hoef ik me hier geen moment te vervelen. Helaas strooien de weergoden hier zo af en toe wel wat roet in het eten wanneer zij weer eens een immense regenbui over Sydney laten neerdalen, maar al met al kan ik hier met volle teugen genieten en drinken we geregeld een heerlijke Lemon, Lime & Bitters :D Mijn absolute favoriet hier in Kangaroeland: Fris, met een vleugje alcohol; I love it!

Al met al is mijn eerste weekje hier in Sydney een beetje anders verlopen dan ik had verwacht, maar met de veelvuldige variatie weet ik me prima te vermaken. Er is echter nog meer dan genoeg te zien, doen en natuurlijk ook te leren. Ik mag immers niet vergeten dat ik hier ben voor mijn co-schap en er dus (zo af en toe :P) ook gestudeerd dient te worden ;)

Dikke knuffel uit Sydney,
Liefs Jennifer

ps: natuurlijk worden er tijdens mijn verblijf hier Down Under ook foto's gemaakt, maar de internetverbinding hier laat toch enigszins te wensen over helaas :( Beetje jammer, maar ik ga mijn best doen om zo snel mogelijk enige foto's online te plaatsen zodat jullie een indruk krijgen van alles wat ik hier in het echt kan zien :D