Jen, Jen, Jen in de jungle
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
26 Augustus 2009 | Nepal, Kathmandu
Nog maar net bekomen van ons aapjes-avontuur, zijn we ons totaal niet bewust van de beestachtige verrassingen die ons nog te wachten staan en dat is misschien maar goed ook...Zonder aarzelen stappen we na de laatste Rabies-injectie van Laura dan ook in de auto (een klein busje waaraan we aan beenruimte niet te klagen hebben; woohoooo!) en gaan we op weg naar Pokhara. De reis verloopt reuze voorspoedig en voor we het weten komen we - na een nachtelijke autorit langs politiecheckpoints en over kronkelende bergweggetjes met de nodige gaten en kuilen - aan in ons hotel waar een geweldige kamer op ons ligt te wachten.
We kunnen de luxe hier haast niet bevatten en weten ons dan ook maar met moeite een weg naar Dromenland te vinden, wat de vroege ochtend die hierop volgt niet al te veel goeds doet, maar we zijn er desalniettemin klaar voor: onze backpacks (Laura maakt simpelweg gebruik van haar Eastpak, maar ik heb mijn tassie natuurlijk niet voor niets meegenomen - dat zijn weer kilo's ;) - dus dat ding moet en zal gebruikt worden :P) zijn volgeladen en onze bergschoenen hebben we aan. Laat de trekking maar beginnen!
En daar gaan we dan: onze guide wijst ons gedurende de 5daagse reis zonder problemen de juiste weg en wij volgen gehoorzaam; jaja we zijn reuze braaf :P maar we hebben het ook zwaar. En hoewel we ons eigenlijk beiden niet willen laten kennen (en zeker niet al halverwege de eerste dag) komt het hoge woord er toch uit en blijkt dat dit zwetende ottertje (het is me toch warm in dit land en het water lijkt met driedubbele snelheid uit zo ongeveer al je porien weer naar buiten te vliegen, terwijl om je heen de strontvliegjes op je af komen wat je gevoel voor frisheid tot een absoluut dieptepunt doet dalen...Welkom in de wereld van de backpackers :P) niet de enige is die nog als een berg tegen het vervolg van de tocht opziet. En bergen die komen er zeker nog, hoewel we vooral ook veel jungleachtige taferelen hebben doorkruist.
Stapje voor stapje komen we steeds iets hoger, maar het echte klauterwerk wordt voor de laatste dag bewaard. Dit was absoluut niet gepland, maar de hevige regen die Nepal teistert beperkt zich zeker niet tot de steden dus ook de bergen hebben het zo af en toe zwaar te verduren en dan wil het wel eens gebeuren dat er een stuk weg is weggeslagen door een heuse landslide en je ineens niet verder kunt. De hoogste tijd om gebruik te maken van de creatieve kwaliteiten van onze gids, maar in de brandende zon is dat niet helemaal optimaal. Zeker niet wanneer hij besluit over te gaan tot een heuse klimpartij door de jungle waar zelfs de stoerste berggeit nog de nodige problemen mee zou hebben. Reuzeblij wanneer we eindelijk weer een bergpad weten te bereiken vervolgen we onze weg naar beneden wat ons stukken aangenamer in de oren klinkt ;)
De regen hebben we gedurende de trekking ook van heel dichtbij mogen aanschouwen en ik was dan ook zeer blij met mijn prachtige poncho, welke mij dan misschien niet mag omtoveren in een modeprinsesje, maar wel superduperfunctioneel was. Helaas had ik deze tijdens de elephant ride in Chitwan niet bij de hand en moesten we het tijdens de hevige monsoon-regenval die toen uit de hemel kwam vallen doen met een paraplu welke stukken minder bescherming bracht. Deze rit eindigde dan ook in een verzopen-katjes-partij terwijl we juist daarvoor al hadden mogen genieten van de elephant bathing welke ons een fantastische douche had gegeven waarna Laura en ik deze grote grijze reus vervolgens ook zelf onder handen hebben genomen en hebben voorzien van de nodige verkoelende waterspetters. Onze gids in Chitwan wist ons vlak daarna nog een krokodil te laten zien welke slechts enkele meters van onze badplaats bevond en op enige afstand werd vergezeld door zijn soortgenoten. Gelukkig behoorden zij niet tot de gevaarlijke variant voor ons (het was de visliefhebber) en hoefden we ons niet heel veel zorgen te maken; de gevaarlijke variant had mij tijdens de kanotocht die morgen al de rillingen bezorgd. Zeker toen de boot ook nog begon te wiebelen; dat was me net iets teveel van het goede, maar we hebben het droog weten te houden en al onze vingertjes en teentjes zitten er nog aan :D. Geen krokodillenzorgen dus bij de olifantjes welke tussen alle waterpret ook zonder problemen hun behoefte in het water lieten vallen welke natuurlijk nog voor meer gespetter zorgde.
Deze drollen zijn echter van een vaste consistentie en daarmee gemakkelijker te ontwijken dan de vloeibare vlaaien die wij in de bergen tegenkwamen en door de paarden (welke als heuse pakezels worden ingezet en lasten van 120kg naar boven moeten tillen) werden neergekwakt. Zeer secuur werd er dan ook een route uitgestippeld, waarna hier mooi tussendoor gemanoeuvreerd werd en de schoentjes schoon bleven van dit viezige goedje, al was je stiekem toch wel een beetje jaloers op de hoeveelheden die hier op de grond lagen aangezien je zelf in de afgelopen dagen maar enkele drolletjes hebt weten te produceren (mamsie no worries!! Ik voel me prima, echt helemaal tiptoppie in orde :D).
Maar tijd om hier tijdens de trekking over na te denken had je echter niet, want een moment van concentratieverlies wordt zonder problemen door Moeder Natuur afgestrafd. Dit resulteerde uiteindelijk in een fikse val waar ik gelukkig geen chronische klachten aan heb overgehouden (slechts een tijdelijk krachtsverlies van mijn rechterarm was het resultaat). De chroniciteit die tijdens de trekking wel aanwezig is geweest is de jacht op de leeches...
Deze kleine wormvormige diertjes welke zich als minivampiertjes aan jouw mooie rode goedje willen volzuigen dat door je prachtige aderen stroomt, werden door ons op alle mogelijke manieren geweerd: helemaal ingepakt lopen we rond door de bergen van Annapurna en checken we geregeld onze schoenen en sokken op "rondkruipend kwaad". Indien er een leechee-alert werd waargenomen kwam Parkas (onze lieve gids) onmiddellijk aangerend om deze met zijn voorraadje zout te lijf te gaan en konden we onze weg vervolgen. De uiteindelijke score was behoorlijk: waar Laura en Parkas respectievelijk 44 en 35 scoorden (onze gids is bovendien 5 keer gebeten, de arme schat!), moest ik genoegen nemen met een score van 21 waarmee ik de grote Loser van het gezelschap was ;)
Stukken beter was ik in het omverwerpen van het kaarttrucje van Parkas en het leren van de nodige woordjes Nepalees (@Hugo: nee, je Smurfen zijn nog niet langsgekomen in het Nepalees :P) terwijl de gidsen onderweg een heuse taalcursus kregen in allerlei Europese talen, afhankelijk van het thuisland van de trekkers die zij hadden meegenomen. Gedurende de reis hebben we gezelschap gehad van Spanjaarden, Fransen, Zwitsers en Japanners welke net als wij in verschillende lodges verbleven. Het sanitair in deze verblijfplaatsen was niet altijd even fantastisch, wat mij dan ook de eerste ervaringen hier met een hurk-wc heeft opgeleverd. Hoewel Laura mij vooraf haar trucje heeft geleerd, zal ik toch nog eventjes op deze moves moeten oefenen, want het verloopt nog niet helemaal soepeltjes. Stapje voor stapje gaat het wel telkens ietsje beter dus ik hoop dat het spreekwoord "Oefening baart kunst" hier ook daadwerkelijk aan zijn trekken komt aangezien ik in India nog de nodige broertjes en zusjes van deze toilet zal tegenkomen. Anders wellicht toch maar een grote hoeveelheid plastuiten inslaan ;)
Achteraf gezien hebben we echter zeker niet te klagen: we hebben een superfantastische toptijd gehad in de jungle vol rust buiten Kathmandu en hier kennis mogen maken met vele verschillende soorten dieren (groot en klein van dichtbij en veraf), een hele lieve gids welke ons liet zien dat de echte gentleman ook in Nepal nog te vinden is, ontmoetingen met nieuwe mensen (waaronder Jasper, een Nederlandse jongen welke ons zonder problemen met zijn gereserveerde auto meenam naar Chitwan en Kathmandu wat ons wat busritjes heeft uitgespaard en met wie we bovendien in Chitwan een hele leuke tijd hebben gehad) en heel veel water wat voor onvergetelijk mooie plaatjes heeft gezorgd die buiten de monsoon hier niet te vinden zijn. En dit alles zonder overvallen, berovingen en Maoisten waarvoor in de Lonely Planet gewaarschuwd werd.
Kortom het was Genieten met een hele mooie grote G en dit kleine meisje heeft er weer een hele hoop prachtige herinneringen bij :D
Liefs Jennifer
ps: Het mag misschien niet zo lijken aangezien jullie niet allemaal een persoonlijke reactie krijgen, maar ik vind het echt super om al jullie berichtjes te mogen ontvangen en lees deze dan ook heel erg trouw. Thank you very very muchos!!
Wat betreft de fotootjes...dat ga ik in India nog eens eventjes bekijken, want hier snapt die computer mij echt niet. Mocht het allemaal niet lukken op deze manier dan ga ik heel creatief iets nieuws bedenken zodat jullie straks eindelijk eens kunnen genieten van (een deel van) de geschoten kiekjes hier in Nepal :)
X
We kunnen de luxe hier haast niet bevatten en weten ons dan ook maar met moeite een weg naar Dromenland te vinden, wat de vroege ochtend die hierop volgt niet al te veel goeds doet, maar we zijn er desalniettemin klaar voor: onze backpacks (Laura maakt simpelweg gebruik van haar Eastpak, maar ik heb mijn tassie natuurlijk niet voor niets meegenomen - dat zijn weer kilo's ;) - dus dat ding moet en zal gebruikt worden :P) zijn volgeladen en onze bergschoenen hebben we aan. Laat de trekking maar beginnen!
En daar gaan we dan: onze guide wijst ons gedurende de 5daagse reis zonder problemen de juiste weg en wij volgen gehoorzaam; jaja we zijn reuze braaf :P maar we hebben het ook zwaar. En hoewel we ons eigenlijk beiden niet willen laten kennen (en zeker niet al halverwege de eerste dag) komt het hoge woord er toch uit en blijkt dat dit zwetende ottertje (het is me toch warm in dit land en het water lijkt met driedubbele snelheid uit zo ongeveer al je porien weer naar buiten te vliegen, terwijl om je heen de strontvliegjes op je af komen wat je gevoel voor frisheid tot een absoluut dieptepunt doet dalen...Welkom in de wereld van de backpackers :P) niet de enige is die nog als een berg tegen het vervolg van de tocht opziet. En bergen die komen er zeker nog, hoewel we vooral ook veel jungleachtige taferelen hebben doorkruist.
Stapje voor stapje komen we steeds iets hoger, maar het echte klauterwerk wordt voor de laatste dag bewaard. Dit was absoluut niet gepland, maar de hevige regen die Nepal teistert beperkt zich zeker niet tot de steden dus ook de bergen hebben het zo af en toe zwaar te verduren en dan wil het wel eens gebeuren dat er een stuk weg is weggeslagen door een heuse landslide en je ineens niet verder kunt. De hoogste tijd om gebruik te maken van de creatieve kwaliteiten van onze gids, maar in de brandende zon is dat niet helemaal optimaal. Zeker niet wanneer hij besluit over te gaan tot een heuse klimpartij door de jungle waar zelfs de stoerste berggeit nog de nodige problemen mee zou hebben. Reuzeblij wanneer we eindelijk weer een bergpad weten te bereiken vervolgen we onze weg naar beneden wat ons stukken aangenamer in de oren klinkt ;)
De regen hebben we gedurende de trekking ook van heel dichtbij mogen aanschouwen en ik was dan ook zeer blij met mijn prachtige poncho, welke mij dan misschien niet mag omtoveren in een modeprinsesje, maar wel superduperfunctioneel was. Helaas had ik deze tijdens de elephant ride in Chitwan niet bij de hand en moesten we het tijdens de hevige monsoon-regenval die toen uit de hemel kwam vallen doen met een paraplu welke stukken minder bescherming bracht. Deze rit eindigde dan ook in een verzopen-katjes-partij terwijl we juist daarvoor al hadden mogen genieten van de elephant bathing welke ons een fantastische douche had gegeven waarna Laura en ik deze grote grijze reus vervolgens ook zelf onder handen hebben genomen en hebben voorzien van de nodige verkoelende waterspetters. Onze gids in Chitwan wist ons vlak daarna nog een krokodil te laten zien welke slechts enkele meters van onze badplaats bevond en op enige afstand werd vergezeld door zijn soortgenoten. Gelukkig behoorden zij niet tot de gevaarlijke variant voor ons (het was de visliefhebber) en hoefden we ons niet heel veel zorgen te maken; de gevaarlijke variant had mij tijdens de kanotocht die morgen al de rillingen bezorgd. Zeker toen de boot ook nog begon te wiebelen; dat was me net iets teveel van het goede, maar we hebben het droog weten te houden en al onze vingertjes en teentjes zitten er nog aan :D. Geen krokodillenzorgen dus bij de olifantjes welke tussen alle waterpret ook zonder problemen hun behoefte in het water lieten vallen welke natuurlijk nog voor meer gespetter zorgde.
Deze drollen zijn echter van een vaste consistentie en daarmee gemakkelijker te ontwijken dan de vloeibare vlaaien die wij in de bergen tegenkwamen en door de paarden (welke als heuse pakezels worden ingezet en lasten van 120kg naar boven moeten tillen) werden neergekwakt. Zeer secuur werd er dan ook een route uitgestippeld, waarna hier mooi tussendoor gemanoeuvreerd werd en de schoentjes schoon bleven van dit viezige goedje, al was je stiekem toch wel een beetje jaloers op de hoeveelheden die hier op de grond lagen aangezien je zelf in de afgelopen dagen maar enkele drolletjes hebt weten te produceren (mamsie no worries!! Ik voel me prima, echt helemaal tiptoppie in orde :D).
Maar tijd om hier tijdens de trekking over na te denken had je echter niet, want een moment van concentratieverlies wordt zonder problemen door Moeder Natuur afgestrafd. Dit resulteerde uiteindelijk in een fikse val waar ik gelukkig geen chronische klachten aan heb overgehouden (slechts een tijdelijk krachtsverlies van mijn rechterarm was het resultaat). De chroniciteit die tijdens de trekking wel aanwezig is geweest is de jacht op de leeches...
Deze kleine wormvormige diertjes welke zich als minivampiertjes aan jouw mooie rode goedje willen volzuigen dat door je prachtige aderen stroomt, werden door ons op alle mogelijke manieren geweerd: helemaal ingepakt lopen we rond door de bergen van Annapurna en checken we geregeld onze schoenen en sokken op "rondkruipend kwaad". Indien er een leechee-alert werd waargenomen kwam Parkas (onze lieve gids) onmiddellijk aangerend om deze met zijn voorraadje zout te lijf te gaan en konden we onze weg vervolgen. De uiteindelijke score was behoorlijk: waar Laura en Parkas respectievelijk 44 en 35 scoorden (onze gids is bovendien 5 keer gebeten, de arme schat!), moest ik genoegen nemen met een score van 21 waarmee ik de grote Loser van het gezelschap was ;)
Stukken beter was ik in het omverwerpen van het kaarttrucje van Parkas en het leren van de nodige woordjes Nepalees (@Hugo: nee, je Smurfen zijn nog niet langsgekomen in het Nepalees :P) terwijl de gidsen onderweg een heuse taalcursus kregen in allerlei Europese talen, afhankelijk van het thuisland van de trekkers die zij hadden meegenomen. Gedurende de reis hebben we gezelschap gehad van Spanjaarden, Fransen, Zwitsers en Japanners welke net als wij in verschillende lodges verbleven. Het sanitair in deze verblijfplaatsen was niet altijd even fantastisch, wat mij dan ook de eerste ervaringen hier met een hurk-wc heeft opgeleverd. Hoewel Laura mij vooraf haar trucje heeft geleerd, zal ik toch nog eventjes op deze moves moeten oefenen, want het verloopt nog niet helemaal soepeltjes. Stapje voor stapje gaat het wel telkens ietsje beter dus ik hoop dat het spreekwoord "Oefening baart kunst" hier ook daadwerkelijk aan zijn trekken komt aangezien ik in India nog de nodige broertjes en zusjes van deze toilet zal tegenkomen. Anders wellicht toch maar een grote hoeveelheid plastuiten inslaan ;)
Achteraf gezien hebben we echter zeker niet te klagen: we hebben een superfantastische toptijd gehad in de jungle vol rust buiten Kathmandu en hier kennis mogen maken met vele verschillende soorten dieren (groot en klein van dichtbij en veraf), een hele lieve gids welke ons liet zien dat de echte gentleman ook in Nepal nog te vinden is, ontmoetingen met nieuwe mensen (waaronder Jasper, een Nederlandse jongen welke ons zonder problemen met zijn gereserveerde auto meenam naar Chitwan en Kathmandu wat ons wat busritjes heeft uitgespaard en met wie we bovendien in Chitwan een hele leuke tijd hebben gehad) en heel veel water wat voor onvergetelijk mooie plaatjes heeft gezorgd die buiten de monsoon hier niet te vinden zijn. En dit alles zonder overvallen, berovingen en Maoisten waarvoor in de Lonely Planet gewaarschuwd werd.
Kortom het was Genieten met een hele mooie grote G en dit kleine meisje heeft er weer een hele hoop prachtige herinneringen bij :D
Liefs Jennifer
ps: Het mag misschien niet zo lijken aangezien jullie niet allemaal een persoonlijke reactie krijgen, maar ik vind het echt super om al jullie berichtjes te mogen ontvangen en lees deze dan ook heel erg trouw. Thank you very very muchos!!
Wat betreft de fotootjes...dat ga ik in India nog eens eventjes bekijken, want hier snapt die computer mij echt niet. Mocht het allemaal niet lukken op deze manier dan ga ik heel creatief iets nieuws bedenken zodat jullie straks eindelijk eens kunnen genieten van (een deel van) de geschoten kiekjes hier in Nepal :)
X
-
26 Augustus 2009 - 17:59
Danique:
Spannend weer joh! Vind het echt gaaf voor je dat je daar zoveel meemaakt, en ook leuk dat wij het allemaal kunnen volgen hier in Nederland ;) Liefs -
26 Augustus 2009 - 18:44
Jeltje:
Hey hey
Wat een verhalen zeg, echt mooi. Dat het water met driedubbele snelheid naar buiten vliegt komt me bekend voor! Hier zeggen ze dat je er aan went, maar dat moet ik nog zien. Veel plezier nog!
Groetjes jeltje -
26 Augustus 2009 - 18:45
Anke:
Hey Jen,
Nu op naar het grote werk: je stage. Volgens mij begin je volgende week, dus ik wens je daarbij heel veel plezier. Intussen is Hugo gisteren Dr geworden en zijn we met oa je broertje nog lekker op stap geweest in EHV. Voor herhaling vatbaar, met jou erbij natuurlijk!
groetjes, Anke -
26 Augustus 2009 - 20:58
Jorg:
Hey Jen,
Goed verhaal weer :-) Snapt de computer jou niet of....? Ben ook benieuwd naar de foto's, dus hopelijk gaat jullie onderlinge verstandhouding nog verbeteren. Zo niet dan wens ik je succes met de Indiaanse computers (waarmee je mogelijk een even stroeve relatie op zal bouwen :p)
Groeten! -
27 Augustus 2009 - 00:57
Juul:
aaaaa spannend! je hebt een top tijd daar! wil al je verhalen zo graag live horen:) hier alles normaal: inkom, en iedereen weer in maastricht, min heel veel vierde jaars geneesco's .. snik snik..
ik moet er over 1.5 week ook aan geloven, maar zal nog alle tijd hebben je verhaaltjes te lezen: zie hier perfect materiaal na een avondje in de feestfabriek (ben ik daar inmiddels te oud voor, ehm ja, maargoed!)
mis je!
dikke kus -
27 Augustus 2009 - 07:55
Valery:
ha jen,
na mijn vakantie (noorwegen, stukje dichterbij haha) inmiddels bijgelezen. wat een gave verhalen en wat een avonturen zeg!! ontzettend leuk om te lezen wat je allemaal beleefd bij die galante en iets-minder-galante- nepalezen. geniet ervan!
liefs,
val -
27 Augustus 2009 - 10:41
Regina:
Heey,
Wat een leuke verhalen allemaal.
Je doet daar echt super leuke dingen:D
Ik ben jalours :(
Geniet er nog maar lekker van!
xxx
Regina
-
27 Augustus 2009 - 11:33
Linda:
Heey Jen!!
Jeetje wat een verhalen, ik dacht wacht met reageren tot er weer een verhaal van je is!
Het klinkt allemaal echt super wat je schrijft! Geniet ervan en ik lees snel weer iets van je!
KUS -
27 Augustus 2009 - 15:35
Irene:
Hay Jen!!
Leuk om je verhalen te lezen! en wat gaaf dat jullie olifantjes hebben gezien!!!
Goed om te lezen dat jullie zoveel leuke dingen mee maken!
Een kus vanuit Kenia! -
27 Augustus 2009 - 20:30
Agnes:
Jennifer, het klinkt fantastisch. Je schrijft erg beeldend. Zou wel een muis in je rugzakl willen zijn. Mocht je je roeping als arts nog ergens mislopen kan je het als schrijfster wellicht proberen.
groet -
28 Augustus 2009 - 06:20
Mariel:
heerlijk verhaal, ook al die omschrijvingen! Blijkbaar was het een zware tocht, maar heb je alles overleefd gelukkig! Zo te horen vermaak jij je wel, ik hou jou ook in de gaten hoor! :P
Liefs, mariel -
28 Augustus 2009 - 15:39
Dr. Hugo:
Heej Jen,
Het klinkt net alsof je op safari geweest bent! En dan nog geen smurfen tegenkomen... Misschien zitten ze dan ergens anders :)
Wat mijn feesje betreft: alles hier goed gegaan, maar dat had je misschien al van je ouders gehoord. Na het feest zijn we nog even een biertje gaan pakken op stratumseind met Markje, Thijs (neefje van de andere kant van de familie) en Ronald (een vriend), en dat was ook supergezellig. Ennuh, het is dus gelukt *trots*.
Ik vond het super dat je nog ge-sms'ed had!
Hele grote knuffel, en have fun in India,
Hugo. -
28 Augustus 2009 - 17:31
Angela:
Heey jennifer
Wooooooow dit is het echte werk.
Wat zal het mooi zijn geweest.
En eerlijk is eerlijk, jullie hebben je goed geweerd.
Fijn dat de gevaren welke de Lonely Planet beschreef jullie bespaard zijn gebleven.
Ben wel benieuwd welke gevaren een Maoist met zich mee brengt, maar dat horen we nog wel eens van je.
Even iets anders, een plastuitje is ook maar zo zo(ook als je nuchter bent) en voor de grotere boodschappen, ookal zijn die bij jou nu wat kleiner, werkt-ie niet.
Dus vooral doorgaan luid ons advies.
Ondertussen vliegt de tijd en nadert het einde van je vakantie.
Daarna wacht een mooi nieuw avontuur, je 1e co-schap in India.
Spannend en leuk tegelijk.
Heel veel succes!!
We sluiten af met wat kleine nieuwsfeitjes uit Nederland waar het oranje damesvoetbalteam nog maar 1 punt nodig heeft om voor het eerst in de historie in de achtste finale te komen,de oranje hockeydames alles en iedereen onderste boven spelen, we voor het eerst een Delfstblauwe verjaardag hebben gevierd, en waar de Mexicaansegriep gekte een hoogte punt bereikt,
het is nu al zover dat wij op het werk op andere handalkohol over moeten gaan om dat de voorraad van de "gewone" op is, hoe dat komt......., 1 voorbeeld er zijn zelfs ziekenhuizen die bij de lift dispencers neer hebben gehangen, andere bedrijven verplichten hun werknemer om het toetsenborden een paar maal per dag te reinigen en echt waar er zijn zelfs bedrijven met aangepast pleepapier!!!!!
Je ziet Nederland is still going strong.
Lieve Jennifer bedankt voor al je mooie en lange verhalen, we genieten ervan.
Blijf genieten van je avontuur, een dikke knuffel van
Angela
-
30 Augustus 2009 - 19:12
Els:
Heej J,
Ik had al een uitgebreide reactie getypt, maar de site vond dat er spamwoorden in stonden, dus hierbij de kortere versie:
Ik lees dat je de trekreis heel goed bent doorgekomen ondanks de krokodillen, de bloedzuigers, de regen, de spuitende olifanten en de uithoudingsvermogentest al op de eerste dag. Ik ben trots op je! :D
Wel fijn dat jullie gids zo creatief was om de moeilijkste alternatieve route te kiezen om te gaan lopen: het was iig een uitdaging!
Nog veel plezier en succes daar, ik begin morgen weer in Maastricht met het tweede jaar (voor de 2,5e keer ;)).
Lfs Els -
08 September 2009 - 10:09
Fleur:
HEEEEEEEY lieve jennie.
ik moet in iedergeval beginnen met het zeggen dat je echt op een geweldige manier hier je verhaal aan iedereen doet. schrijfster is dan ook zeker voor jouw wel weg gelegt.
daarnaast ben ik echt wel jaloers op al jouw geweldige ervaringen die je daar aan de andere kant op doet. 5 dagen door de jungle trekken is toch echt iets wat iedereen wel zou willen doen. en dan het hoogte punt voor mij dan in jou verhaal is het stukje over de olifant. ik heb eerst al moge genieten van de verhalen van al die aapjes maar deze vond ik toch nog leuker.
hoe geweldig lijkt het me om op zo'n beest te kunnen zitten en samen een bad te nemen hhaha ;). je moet idd maar eens uitzoeken hoe je foto's er bij kunt doen, want ik ben wel erg benieuwd naar al die mooie foto's van jou en het land.
en het taaltje krijg je vast ook wel snel onder de knie, je hebt in ieder geval nog wel even de tijd.
wat betreft mijn spaans is het verre van goed. mijn vakantie was helemaal super en ik heb er erg veel van genoten. Stefan heeft een super lieve en zeer gastvrije familie en iedereen doet hier alles voor elkaar. het land is ook erg mooi alleen was het strand veeeeeeeeel te warm om op te lopen dus dat was rennen van de ene schaduw naar de andere.
samen met stefan hebben we ook nog een boodtocht gemaakt waar midden op de zee dolfijne hebben mogen aanschouwen. dit was echt super mooi. mijn foto's staan ook nog niet op de computer maar ben er druk mee bezig. eerst maar even mooi in een boek plakken. als je thuis bent kunnen we verhalen en foto's uitwisselen. ook al weet ik dat jij veeel meer foto's hebt en meer verhalen haha maar verschil moet er zijn.
ik moet je ook de groetjes doen van stefan en veel succes wensen nog met alles.
heel veel liefs xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx en tot snel
ps. best een lang bericht toch voor mij ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
