Met beide voetjes op Aziatische bodem
Door: Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
07 Augustus 2009 | Nepal, Kathmandu
Ik zit hier nu achter de enige computer met internet in het hostel in Kathmandu en ik kan dus van de daken schreeuwen dat ik ben aangekomen; YESSS!!! Geheel probleemloos is het echter niet verlopen, dus laten we maar eens rustig vertellen over mijn reisje naar het krukje waar ik nu op zit (om het plaatje geheel compleet te maken: ik ben kapot en doodop van de lange en vermoeiende reis en zit hier in mijn kloffie waarmee ik duidelijk niet verkozen ga worden tot stijlicoon van het jaar 2009...om over mijn kapsel nog maar niet te spreken :P)
Vannacht vertrokken we al vroeg uit Breda, alwaar ik nog ben uitgezwaaid door mijn eigen persoonlijke mini-uitwaaicommittee waar de eerste traantjes over mijn wangen rolde, maar ik heb de moed bijeen kunnen schrapen om toch de auto in te stappen en op weg te gaan naar Schiphol alwaar een zelfde soort ritueel plaatsvond en ik mijn lieve papsie, mamsie en kleine broertje achter me liet. Met tranen in mijn ogen ben ik door de douane gelopen, welke gelukkig zo slim was om hier geen opmerking over te maken, want dan was ik vast en zeker heel snel teruggerend ;)
Mijn eigen gate, numero D12 heb ik zonder problemen weten te vinden, plaats genomen op een stoeltje, kaartje lezen met een geweldige foto die ik de komende weekjes bij me kan houden en toen werd me gevraagd of ik toevallig Kirsten was. Nee helaas, ik ga niet met je mee naar Alaska, maar het begin van een gesprek was geboren en voor ik het wist mocht ik het vliegtuig betreden...
Deze kon echter niet meteen vertrekken vanwege technische problemen met de motor; fijn, ik heb nog een aansluiting te halen in Londen; HELP! Maar er kwamen al geruststellende woorden uit de stoel voor me naar mij toe en gedurende de rest van de vlucht heb ik me prima vermaakt met het gezelschap van een leuke afgestudeerde rechtenstudent uit Nijmegen welke zich na zijn verdediging over Mickey Mouse inmiddels in Amsterdam heeft gevestigd waar hij over een paar maandjes (na zjn halve wereldreis) zal beginnen aan het echte werk: meneer heeft een baan als advocaat gevonden. En tussen 2 haakjes (dit was duidelijk geen onaangenaam gezelschap ;))
In Londen gingen wij echter beiden onze eigen weg; iverder via Terminal 5 en hij verder naar Australie...Voor mij was het enigszins opschieten geblazen, want hoewel ze in Londen een uurtje voorlopen, had ik niet al te veel tijd meer door de vertraging die we hadden opgelopen. Rennend door de gangen, ging ik door al mijn haast de roltrappen voorbij en mocht ik dus nog terug ook (de security check was toen al geweest) en ik kwam aan bij een closed gate...WAT! Heb ik nu echt mijn vlucht gemist??? Niets bleek minder waar, ik was te vroeg en kon zonder problemen nog eventjes een bezoekje brengen aan het toilet en daarna; boarden maar!!!
Wat een vliegtuig!!! Voor mij was het allemaal nieuw en chique de la friemel dus ik heb genoten van al het moois dat deze vlucht te bieden had: je eigen tvtje met koptelefoon, een dekentje tegen de kou, fijne stoel en eten en drinken blijft maar komen. Niet wetende dat ik bij Jet Airways een nog luxer schermpje ging krijgen; touchscreen en je kon bovendien spelletjes spelen :D hoorde je mij van Londen naar Delhi zeker niet klagen :)
In Delhi zelf veranderde dat verhaal echter wel desastreus, want hoe mooi alle lichtjes er van bovenaf ook uitzien, het is een grote stad boordevol mensen die als mieren over het vliegtuig heen krioelen, niet allemaal Engels spreken, maar wel allemaal iets van je willen. Ik voelde me ontzettend bekeken en alleen terwijl ik daar met al mijn bagage rondliep; waar moest ik heen?? Eerst maar eens eventjes naar de wc; wat een service hier: ik kreeg de deur niet open, want ik was zo slim op te proberen te schuiven in plaats van te duwen en dat werkt natuurlijk niet, maar zonder problemen kwam een Indiaas madameke me helpen, wees me de wc, spoelde deze zelfs nog voor me door voordat ik plaats nam en gaf me papieren doekjes aan om mijn handjes af te drogen...en toen kwam de aap uit de mouw; some money please...Welkom in de echte wereld, kleine naieveling! Dan sta je ineens wel echt met beide beentjes in een andere wereld en wil je weg; het eerste het beste vliegtuig terug naar huis! Zeker wanneer later ook nog blijkt dat je niet eens de vertrekhal in kunt. Ben je helemaal blij als er 1 mannetje is dat mij zonder problemen wilde helpen aangezien ik van plek was gewisseld in het vliegtuig zodat hij bij zijn familie kon zitten, blijkt als je dan aankomt bij departures dat je maar een beperkt aantal uur voor je vlucht naar binnen kunt.
Waatschijnlijk zag ik er nogal hulpeloos uit, want het madameke in haar mooie paarse pakje dat duidelijk voor het vliegveld werkte heeft mij helemaal naar de visitors lounge geleid, welke ik simpelweg kon zien en maar een paar 100 meter verderop lag, maar met al die krioelende mensen was ik wel heel erg blij met mijn persoonlijke gids. In dit kleine opvangoord heb ik een plekje gezocht op een bankje. De gemiddelde bank in een studentenhuis is beter en ik was dan ook blij toen ik eindelijk dit warme stinkhok kon verlaten...op weg naar het vliegveld!
Daar kom je opnieuw allemaal mannetjes tegen met grote geweren. Kijk, op Schiphol lopen ze daar ook wel mee rond, maar hier hebben ze echt lange slurven (mijn wapentermkennis strekt zich niet heel ver uit) en toen ik een of andere pipo hier ook nog heel nonchalant mee zag rondzwaaien, kreeg ik het toch wel een beetje spaans benauwd. Nu was het ook warm en druk vol getoeter van al het verkeer dat er rond rijd, dus dat zal zeker zijn invloed hebben gehad en wanneer 1x NEE zeggen niet genoeg is, word je daar ook wel een beetje kriegelig van, maar goed, we waren in ieder geval binnen.
Tijd voor mijn laatste stukje vliegen: van Delhi naar Kathmandu! Aangezien ik bij aankomst op Delhi gecontroleerd was door vliegveldmannetjes met kapjes op hun mond verwacht je nogal wat van de controle die nu volgt, maar nee; geen kapje aanwezig. Ze mogen in India zelf dan als de dood zijn dat je de Mexicaanse griep onder de leden hebt, maar blijkbaar komt het niet bij hen op dat je deze wellicht ook in hun eigen land kunt oplopen...Hoe anders is dat in Nepal, waar ik na een vertraging van 3 uur (elk half uur werd verteld dat we nog eventjes mochten wachten omdat we nog geen toestemming hadden om te gaan...) aankwam bij een groot aanplakbiljet met een hele hoop landen erop waar de Mexicaanse griep is geconstateerd en wanneer je daar de afgelopen week bent geweest dan dien je een health check in te vullen. Om een lang verhaal kort te maken: ze verwachten dus van iedereen een mooi papiertje.
Papiertjes invullen daar word je tijdens zo'n lange reis wel goed in trouwens; ze blijven maar om info vragen :S
Een hoop gedoe dus, maar gelukkig kunnen we dit verhaaltje wel met een lach eindigen. In Delhi zelf mag me het huilen dan nader hebben gestaan dan het lachen, bij de Gate heb ik - doordat we daar al zo lang moesten wachten - wel Melindi ontmoet welke de komende 5 daagjes in Kathmandu moet werken. Zij is hier al vaker geweest en vanavond gaan we gezellig samen eten en kan zij mij dus alvast wat leuke plekjes laten zien, waarna ik ook al ben uitgenodigd voor een tour door Kathmandu met plaatselijke gids en dat helemaal gratis en voor niets; ik heb er nu al zin in! En het leuke is: ze komt uit Zuid-Afrika en we gaan vanavond dus proberen wat te doen aan haar Nederlandse en mijn Zuid-Afrikaanse kennis :) En in noodgevallen: dan hebben we altijd het Engels nog, en voor mij mijn handjes en voetjes ;)
Ik heb haar kaartje gekregen, zij heeft mijn nummer; dus we kunnen elkaar bereiken :)
Mijn kamertje is goed genoeg voor de komende tijd; het is geen 5-sterrenonderkomen, maar door de wirwar van straten hebben ze me er weten te brengen dus dat zit wel goed (hartstikke ideaal zo'n persoonlijke taxi en de mensen in het hostel zijn ook reuze aardig :D). Zo maar eventjes een plattegrond vragen en laten aanstrepen waar ik zit dan kom ik ook weer terug vanavond :) De kamer heeft nummer 303 en bevat 2 bedjes wat betekent dat ik niet hoef te verhuizen wanneer Laura in Kathmandu aankomt, dus dat is helemaal mooi :D Verder hebben we een spiegel (zeer belangrijk!) en ons eigen badkamertje welke alles bezit wat je nodig hebt, maar de staat tja, dat is niet helemaal volgens de hoogste standaarden :P
Voor nu is het de hoogste tijd om kennis te gaan maken met mijn bedje...deze voelde daarstraks al hard aan toen ik erop ging zitten, dus ik ben op het ergste voorbereid ;)
Weltrusten en een Hele Dikke knuffel uit Kathmandu!
Mijn reis in heel heel kort: alles bij elkaar genomen ben ik Otto heel veel dank verschuldigd, want mijn geluksolifantje voor op reis is nog steeds bij me en ik ben op mijn plaats van bestemming aangekomen. Het was met enkele omwegen en gedoe, maar het belangrijkste resultaat heb ik geboekt: Ik ben er en sta voor het eerst in mijn leven met mijn beide voetjes op Aziatische grond. Wauw!
Vannacht vertrokken we al vroeg uit Breda, alwaar ik nog ben uitgezwaaid door mijn eigen persoonlijke mini-uitwaaicommittee waar de eerste traantjes over mijn wangen rolde, maar ik heb de moed bijeen kunnen schrapen om toch de auto in te stappen en op weg te gaan naar Schiphol alwaar een zelfde soort ritueel plaatsvond en ik mijn lieve papsie, mamsie en kleine broertje achter me liet. Met tranen in mijn ogen ben ik door de douane gelopen, welke gelukkig zo slim was om hier geen opmerking over te maken, want dan was ik vast en zeker heel snel teruggerend ;)
Mijn eigen gate, numero D12 heb ik zonder problemen weten te vinden, plaats genomen op een stoeltje, kaartje lezen met een geweldige foto die ik de komende weekjes bij me kan houden en toen werd me gevraagd of ik toevallig Kirsten was. Nee helaas, ik ga niet met je mee naar Alaska, maar het begin van een gesprek was geboren en voor ik het wist mocht ik het vliegtuig betreden...
Deze kon echter niet meteen vertrekken vanwege technische problemen met de motor; fijn, ik heb nog een aansluiting te halen in Londen; HELP! Maar er kwamen al geruststellende woorden uit de stoel voor me naar mij toe en gedurende de rest van de vlucht heb ik me prima vermaakt met het gezelschap van een leuke afgestudeerde rechtenstudent uit Nijmegen welke zich na zijn verdediging over Mickey Mouse inmiddels in Amsterdam heeft gevestigd waar hij over een paar maandjes (na zjn halve wereldreis) zal beginnen aan het echte werk: meneer heeft een baan als advocaat gevonden. En tussen 2 haakjes (dit was duidelijk geen onaangenaam gezelschap ;))
In Londen gingen wij echter beiden onze eigen weg; iverder via Terminal 5 en hij verder naar Australie...Voor mij was het enigszins opschieten geblazen, want hoewel ze in Londen een uurtje voorlopen, had ik niet al te veel tijd meer door de vertraging die we hadden opgelopen. Rennend door de gangen, ging ik door al mijn haast de roltrappen voorbij en mocht ik dus nog terug ook (de security check was toen al geweest) en ik kwam aan bij een closed gate...WAT! Heb ik nu echt mijn vlucht gemist??? Niets bleek minder waar, ik was te vroeg en kon zonder problemen nog eventjes een bezoekje brengen aan het toilet en daarna; boarden maar!!!
Wat een vliegtuig!!! Voor mij was het allemaal nieuw en chique de la friemel dus ik heb genoten van al het moois dat deze vlucht te bieden had: je eigen tvtje met koptelefoon, een dekentje tegen de kou, fijne stoel en eten en drinken blijft maar komen. Niet wetende dat ik bij Jet Airways een nog luxer schermpje ging krijgen; touchscreen en je kon bovendien spelletjes spelen :D hoorde je mij van Londen naar Delhi zeker niet klagen :)
In Delhi zelf veranderde dat verhaal echter wel desastreus, want hoe mooi alle lichtjes er van bovenaf ook uitzien, het is een grote stad boordevol mensen die als mieren over het vliegtuig heen krioelen, niet allemaal Engels spreken, maar wel allemaal iets van je willen. Ik voelde me ontzettend bekeken en alleen terwijl ik daar met al mijn bagage rondliep; waar moest ik heen?? Eerst maar eens eventjes naar de wc; wat een service hier: ik kreeg de deur niet open, want ik was zo slim op te proberen te schuiven in plaats van te duwen en dat werkt natuurlijk niet, maar zonder problemen kwam een Indiaas madameke me helpen, wees me de wc, spoelde deze zelfs nog voor me door voordat ik plaats nam en gaf me papieren doekjes aan om mijn handjes af te drogen...en toen kwam de aap uit de mouw; some money please...Welkom in de echte wereld, kleine naieveling! Dan sta je ineens wel echt met beide beentjes in een andere wereld en wil je weg; het eerste het beste vliegtuig terug naar huis! Zeker wanneer later ook nog blijkt dat je niet eens de vertrekhal in kunt. Ben je helemaal blij als er 1 mannetje is dat mij zonder problemen wilde helpen aangezien ik van plek was gewisseld in het vliegtuig zodat hij bij zijn familie kon zitten, blijkt als je dan aankomt bij departures dat je maar een beperkt aantal uur voor je vlucht naar binnen kunt.
Waatschijnlijk zag ik er nogal hulpeloos uit, want het madameke in haar mooie paarse pakje dat duidelijk voor het vliegveld werkte heeft mij helemaal naar de visitors lounge geleid, welke ik simpelweg kon zien en maar een paar 100 meter verderop lag, maar met al die krioelende mensen was ik wel heel erg blij met mijn persoonlijke gids. In dit kleine opvangoord heb ik een plekje gezocht op een bankje. De gemiddelde bank in een studentenhuis is beter en ik was dan ook blij toen ik eindelijk dit warme stinkhok kon verlaten...op weg naar het vliegveld!
Daar kom je opnieuw allemaal mannetjes tegen met grote geweren. Kijk, op Schiphol lopen ze daar ook wel mee rond, maar hier hebben ze echt lange slurven (mijn wapentermkennis strekt zich niet heel ver uit) en toen ik een of andere pipo hier ook nog heel nonchalant mee zag rondzwaaien, kreeg ik het toch wel een beetje spaans benauwd. Nu was het ook warm en druk vol getoeter van al het verkeer dat er rond rijd, dus dat zal zeker zijn invloed hebben gehad en wanneer 1x NEE zeggen niet genoeg is, word je daar ook wel een beetje kriegelig van, maar goed, we waren in ieder geval binnen.
Tijd voor mijn laatste stukje vliegen: van Delhi naar Kathmandu! Aangezien ik bij aankomst op Delhi gecontroleerd was door vliegveldmannetjes met kapjes op hun mond verwacht je nogal wat van de controle die nu volgt, maar nee; geen kapje aanwezig. Ze mogen in India zelf dan als de dood zijn dat je de Mexicaanse griep onder de leden hebt, maar blijkbaar komt het niet bij hen op dat je deze wellicht ook in hun eigen land kunt oplopen...Hoe anders is dat in Nepal, waar ik na een vertraging van 3 uur (elk half uur werd verteld dat we nog eventjes mochten wachten omdat we nog geen toestemming hadden om te gaan...) aankwam bij een groot aanplakbiljet met een hele hoop landen erop waar de Mexicaanse griep is geconstateerd en wanneer je daar de afgelopen week bent geweest dan dien je een health check in te vullen. Om een lang verhaal kort te maken: ze verwachten dus van iedereen een mooi papiertje.
Papiertjes invullen daar word je tijdens zo'n lange reis wel goed in trouwens; ze blijven maar om info vragen :S
Een hoop gedoe dus, maar gelukkig kunnen we dit verhaaltje wel met een lach eindigen. In Delhi zelf mag me het huilen dan nader hebben gestaan dan het lachen, bij de Gate heb ik - doordat we daar al zo lang moesten wachten - wel Melindi ontmoet welke de komende 5 daagjes in Kathmandu moet werken. Zij is hier al vaker geweest en vanavond gaan we gezellig samen eten en kan zij mij dus alvast wat leuke plekjes laten zien, waarna ik ook al ben uitgenodigd voor een tour door Kathmandu met plaatselijke gids en dat helemaal gratis en voor niets; ik heb er nu al zin in! En het leuke is: ze komt uit Zuid-Afrika en we gaan vanavond dus proberen wat te doen aan haar Nederlandse en mijn Zuid-Afrikaanse kennis :) En in noodgevallen: dan hebben we altijd het Engels nog, en voor mij mijn handjes en voetjes ;)
Ik heb haar kaartje gekregen, zij heeft mijn nummer; dus we kunnen elkaar bereiken :)
Mijn kamertje is goed genoeg voor de komende tijd; het is geen 5-sterrenonderkomen, maar door de wirwar van straten hebben ze me er weten te brengen dus dat zit wel goed (hartstikke ideaal zo'n persoonlijke taxi en de mensen in het hostel zijn ook reuze aardig :D). Zo maar eventjes een plattegrond vragen en laten aanstrepen waar ik zit dan kom ik ook weer terug vanavond :) De kamer heeft nummer 303 en bevat 2 bedjes wat betekent dat ik niet hoef te verhuizen wanneer Laura in Kathmandu aankomt, dus dat is helemaal mooi :D Verder hebben we een spiegel (zeer belangrijk!) en ons eigen badkamertje welke alles bezit wat je nodig hebt, maar de staat tja, dat is niet helemaal volgens de hoogste standaarden :P
Voor nu is het de hoogste tijd om kennis te gaan maken met mijn bedje...deze voelde daarstraks al hard aan toen ik erop ging zitten, dus ik ben op het ergste voorbereid ;)
Weltrusten en een Hele Dikke knuffel uit Kathmandu!
Mijn reis in heel heel kort: alles bij elkaar genomen ben ik Otto heel veel dank verschuldigd, want mijn geluksolifantje voor op reis is nog steeds bij me en ik ben op mijn plaats van bestemming aangekomen. Het was met enkele omwegen en gedoe, maar het belangrijkste resultaat heb ik geboekt: Ik ben er en sta voor het eerst in mijn leven met mijn beide voetjes op Aziatische grond. Wauw!
-
07 Augustus 2009 - 08:37
Danique:
Hey Jennifer,
Wat een verhaal! Ik heb wel medelijden met je zeg dat het in Delhi zo moeilijk was. Heel fijn dat je iemand hebt leren kennen daar die je mee op sleeptouw kan nemen.
Hopelijk gaat vanaf nu alles op rolletjes. Geniet ervan!
Liefs,
Danique -
07 Augustus 2009 - 08:42
Vishal:
Erg leuk! Jij gaat echt een HELE gave tijd tegemoet, hou ons vooral op de hoogte, dan hoeven we het boek straks niet te kopen ;) -
07 Augustus 2009 - 08:57
Ruth:
Hey Jennifer,
Wat een lang verhaal heb je geschreven :D
Leuk om te lezen!
Ik ben blij om te horen dat je veilig bent aangekomen!!
En wat leuk dat je al meteen iemand hebt gevonden om iets gezelligs mee te gaan doen :D
Terwijl jij nu gaat slapen en kan gaan dromen over je verdere reis, gaat voor mij hier het gewone leventje door, wat betekent dat ik de mensen weer van post mag gaan voorzien ;) hihi..
Geniet ervan!!
Liefs, Ruth
-
07 Augustus 2009 - 09:12
Hugo:
Ha Jen,
Ik had een superlange reactie, lijkt erop dat de server net crashte tussendoor. Boo le hoo!
Anyway: ben blij dat je goed terecht gekomen bent. Hobbels onderweg: da's heel herkenbaar :) Zal wel niet de laatste keer zijn dat je ze tegenkomt. (Daarom vind ik het altijd zo fijn om een plan te hebben: "ach, over twee uur ga ik naar de gate, en ik kan best twee uur hier overleven, dat lukt" -- stukken minder eng dan "euh help, wat doe ik nu???" ;-)
By the way, klinkt alsof jouw bed van dezelfde fabrikant komt als mijn bed: ligt slecht, slaapt minder. In geval van nood is er 1 remedie: ga pas slapen als je echt moe bent. Oftewel: go out and party! :D Je mag, en met jouw bed heb je misschien ook nog eens een hele goede reden :)
Veel plezier in Nepal!
PS: Ongelofeloos maar waar: ik heb net een registratie uit Kathmandu binnen voor dat congres dat ik organiseer. :) :) Heb jij daar toevallig iets mee te maken? ;-) -
07 Augustus 2009 - 09:14
Irene:
Ha meis!!!
Ik vind het super leuk om je verhaal te lezen!!! Ook al was het niet helemaal soepel, je bent nu wel in INDIA!! en dat helemaal alleen!!! Veel plezier en doede groetjes aan Laura over een paar dagen ;)
Liefs Irene -
07 Augustus 2009 - 09:16
Irene:
oeps typefoutje ;) je bent in Nepal!!! haha ik zal er maar bij zeggen dat ik heerlijk in de tuin lig te doezelen en door de zon mijn scherm niet goed kan lezen, is echt waar haha. -
07 Augustus 2009 - 09:34
Rick:
Hey Jen,
welkom in de grote mensen wereld ;-)
Wat een avontuur heb je meegemaakt, maar gelukkig ben je uiteindelijk goed aangekomen. Wat zal het nu rustig worden in Breda :-(
Geniet ervan! -
07 Augustus 2009 - 10:01
Marlon:
Heyy Jennifer,
ik heb je verhaal weer met veel plezier gelezen. Ik kreeg het zelfs al een beetje benauwd bij het zwart zien van de mensen op het vliegtuig, en dan niet weten waar je naar toe moet. Ik vind dat je je er goed door heen hebt geslagen, top hoor meissie ;) Een echte vrouw haha!
Je zult nu hopelijk heerlijk in dromenland liggen, dus ik zou zeggen slaap lekker!
Liefs Marlon -
07 Augustus 2009 - 10:03
Anke:
Hey Jen,
Altijd goed, info vragen aan mensen die er al eerder fgeweest zijn! Ben trouwens benieuwd wie die rechtenstudent uit Nijmegen was, misschien ken ik hem nog wel. Geniet nog maar even van Nepal voordat het echte werk gaat beginnen
x, anke -
07 Augustus 2009 - 10:15
Angela:
Heey Jennifer
Fijn dat je al met al toch goed bent aangekomen.
Lief dat je meteen even de moeite neemt om ons op de hoogte te brengen, want, eerlijk is eerlijk, we zijn allemaal reuze benieuwd naar al je belevenissen.
Ondanks de hobbeltjes op de weg is het erg leuk om te horen dat je onderweg leuke en gezellige mensen hebt ontmoet.
Da's dan weer het voordeel van alleen reizen, je maakt veel sneller contact.
Geniet, na je wel verdiende nachtrust, van Kathmandu, het samen eten met Melindi en alle andere leuke dingen die op je pad komen.
Vanuit Brabant, HOUDOE
Lieve groeten Angela
-
07 Augustus 2009 - 10:32
Juul:
Heey jen!
ppfff je hebt meteen al lekker veel meegemaakt, maar alles is goed gekomen en zo te lezen lekker veel leuke dingen voor de boeg. Vergeet niet te genieten,
dikke kus Juul -
07 Augustus 2009 - 10:34
Mariel:
Wat een ervaring nu al :P Superleuk dat je iemand bent tegengekomen, zodat je een beetje gezelschap hebt! Veel plezier, kijk uit naar je volgende verhaal!
Liefs, mariel -
07 Augustus 2009 - 12:22
David:
Hoi Jennifer,
good to read that you survived your first logistic and cultural adventures well. They won't be the last, but you will rise to the challenge for sure. Enjoy Kathmandu! -
07 Augustus 2009 - 14:20
Steven:
Heyey!!
Pff.. de eerste avonturen heb je al beleefd! Avonturen waar je zelf misschien minder happy van wordt, maar het maakt het lezen van de waarbenjijnu natuurlijk voor ons wél een spannend boek! Haha! En met Otto denk ik dat je je goed zult redden daar!
Geniet in ieder geval lekker! Laat alle indrukken lekker over je heen komen; het went!
Knuffel van hier! -
07 Augustus 2009 - 18:42
Sandra:
Je bent er!:) Super dat je al een persoonlijke gids hebt om Kathmandu te verkennen! die reis ben je vast na een paar dagen al vergeten en je hebt al een hoop meegemaakt. heel veel plezier de komende dagen! xxx -
07 Augustus 2009 - 22:20
Cockey:
Hallo Jennifer,
De kop is eraf!!
Het is toch redelijk verlopen met weinig problemen zo te lezen.
(vlgs. Asia maatstaven dan)
Wel leuk dat je iemand hebt leren kennen die wat meer van Kathmandu kan laten zien.
Neem aan dat je bed een houten bank is met een katoenen matras erop. Krijg je in ieder geval geen hernia.
We wachten op je volgende belevenissen
groetjes,
cockey -
08 Augustus 2009 - 08:56
Bas En Annique:
Jeej!!! Bijna probleemloos aangekomen en al heel wat mensen leren kennen onderweg... jahoor, zo te horen gaat het goed met jou :) Geniet de komende weken maar van al je vrijheid want er staan 2 lange jaren met co-schappen op je te wachten :P. Heeeeel veel plezier en wij zijn heel benieuwd naar je eerste avonturen in Kathmandu.
Veel liefs! -
08 Augustus 2009 - 10:06
Peter En Gonny:
hoi Jennifer.
wat leuk om je verslag te lezen en fijn dat je heel goed bent aangekomen en nu geniet maar van je vakantie en leuk dat je iemand daar hebt om je ervaringen mee te delen. We kijken nu al uit naar je volgende verhaal. Veel plezier daar in dat verre land. groetjes Peter en Gonny -
08 Augustus 2009 - 10:49
Esther:
Hey Jennifer!
Wat een verhaal zeg! Maar je bent er nu gelukkig en dat heb je uiteindelijk toch zelf voor elkaar gekregen. Ik krijg zelf al kriebels in m'n buik als ik me bedenk dat ik dezelfde reis ga maken in april :S
Meis, heel veel plezier in Nepal en India en houd ons hier op de hoogte!
-xxx- E* -
08 Augustus 2009 - 13:45
Mark Van Gils:
Hey Jen,
wat een reis zeg! Gelukkig ben je op de plaats van bestemming en kan het eerste deel van een, na deze vermoeiende reis, vakantie beginnen. Ik wacht vol spanning op de volgende belevenissen.
Groetejs,
Mark -
08 Augustus 2009 - 16:12
Wilbert:
Nou Jennifer, het doet mij deugt dat je het typen nog niet verleerd bent, begon me al zorgen te maken bij de vorige (nogal korte :-P) blog.
Zo te lezen moet je bij het reizen weer helemaal in je element geweest zijn. Leuke nieuwe nieuwe omgevingen afgewisseld met (de voor jou zo bekende) stress.
Nog ff kort over die bewakers met zwaaiende geweren: Mannen zijn gewend om met lang en groot speelgoed te spelen, dus daar zou ik niet te bang voor zijn dat het misgaat ;-)
Waar ik eigenlijk benieuwd naar ben: Hoe is het eten daar? Lopen de koeien er echt over straat? Hebben ze er echt geen toiletpapier en doen ze het met water?
Zoals je leest: vragen, vragen, vragen... -
08 Augustus 2009 - 19:26
Ellen Kok:
Hey Jennifer,
Goh, wat een avonturen alvast, maar dat hoort bij verre reizen hè! Als ik het zo hoor ga je daar veel nieuwe ervaringen op doen, geniet ervan!!
Veel groetjes vanuit rustig Maastricht! -
09 Augustus 2009 - 12:15
Jorg:
Hey Jennifer!
Flinke vermoeiende reis, je bent nu vast aan vakantie toe! Geruststelling: op de terugweg ben je wat meer gewend aan dat drukke volkje ;) Maak je ook foto's? Ben wel erg benieuwd namelijk... Heel veel plezier daar!
Groeten!
Jorg -
09 Augustus 2009 - 12:17
Jorg:
Ohja, Intermezzo schijnt heerlijk nieuw Snickers-ijs te hebben. Ik zal vast voorproeven en zeggen dat ze wat voor jou over moeten laten. :) -
17 Augustus 2009 - 10:15
Ier:
Haaaj lieverd,
Nou ik zit weer in Maastricht onderzoek te draaien en kan gelijk jouw epos lezen ;P. Ik heb de andere verhalen nog niet gelezen maar ben blij dat je tot zover "goed" aangekomen bent in India!
Wat herkenbaar om te lezen; die naiviteit!! Ook ik ben deze reis wat dat betreft mn maagdelijkheid verloren!! Nooit gedacht dat ik zo naif was, maar nu dus niet meer!! Ze zien je daar gewoon als een wandelende ATM!!! Je zult nog wel meer manieren tegen komen waarop ze je het geld uit de zakken (willen) kloppen.
Ook het NEE zeggen en vervolgens nog 7 keer doorvragen of je toch niet... *autoriksja wilt, *die mooie ketting wilt, *etc wilt.
En dan de harde bedden...wen er maar aan want pas in Nederland zal je weer lekker weg kunnen zakken in een matras..
Zo ik ga de rest van de verhalen lezen!!
Dikke kus vanoet Mestreech!! -
19 Augustus 2009 - 14:34
Hester:
Heey Jen!
Jeeetje zeg wat een gedoe. Duidelijk een compleet andere wereld daar.. Hoe heette de rechtenstudent? Daar ben ik natuurlijk wel benieuwd naar :p. Ik ga zometeen de rest van je verhalen lezen, na mijn vakantie heb ik duidelijk wat in te halen!
X vanuit een mega zonnig Nederland! -
27 Augustus 2009 - 15:59
Els:
Heej J,
Jeetje wat een reis zeg, ik ben nbtje laat met reageren: ik weet het. Ik heb het ontzettend druk gehad met mijn studie Spaans in Salamanca en daarna met werken en ISBT Oslo. Ik heb dus een topvakantie achter de rug! Deze week ook nog even gewerkt: morgen nog en dan wat meer tijd om je berichtjes te lezen hoop ik, want op school gaat ook alweer vanalles fout, dus we zullen zien...
Maar terugkomende op jou reis: ik ben blij dat je veilig en met al je spullen bent aangekomen, want wat een gedoe zo te lezen. KLM is dan wat minder lux in het vliegtuig (naar Madrid iig), maar het is wel allemaal duidelijk aangegeven (volgens mij binnen heel Europa). Ik ga gauw verder met je volgende bericht lezen, voordat ik moet eten.
Lfs Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
